മൂടൽ മഞ്ഞ് 1 [ലസ്റ്റർ] 173

ശാരികയുടെ സംസാരം കേട്ട് വാഹിദ്‌ന് മതിപ്പ് തോന്നി. എത്ര മനോഹരമായിട്ടാണ് അമ്മുവിനെ അവള്‍ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കിയത്, തന്നെ ഒരു ചേട്ടനായിട്ട് കാണാന്‍.

‘ഉറപ്പാണല്ലോ ല്ലേ,, വാങ്ങിത്തരും ന്ന് പറഞ്ഞു പിന്നെ വാക്ക് മാറ്റിയാല്‍ ഞാന്‍ വേറെ വല്ല ബംഗാളിച്ചിക്കും പിടിച്ചു കൊടുക്കും, പറഞ്ഞേക്കാം.. ഫോണോന്ന് കൊടുക്കുന്നെ. ഈ കാര്യം  എന്നോട് പറഞ്ഞില്ല ല്ലോ ആ ജന്തു. കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നുണ്ട് ഞാന്‍.’ അമ്മു പിണങ്ങുന്നത് വാഹിദ് കേട്ടു. ഞാന്‍ ഫോണ് കൊടുക്കുവാ എന്നും പറഞ്ഞു അവള്‍ ലൗഡ്‌സ്പീക്കര്‍ ഓണ്‍ ചെയ്തു.

‘ നിനക്ക് ഉറക്കൊന്നും ഇല്ലേ കഴുതേ.? ‘ വാഹിദ് കൃത്രിമ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.

‘എടാ കള്ളക്കിളവാ. ഇത്ര നാളും ചേച്ചിയെ മനസ്സില്‍ ഇട്ടോണ്ട് നടന്നിട്ട്, അവിടിപ്പോ എന്ത് തോന്ന്യാസം ആണ് കാട്ടിയത്. വേഗം പറഞ്ഞോ, അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ അച്ഛനെ വിളിക്കും.’

‘എടീ ഒന്നും ചെയ്തില്ല ന്നെ. ഒരാണും പെണ്ണും തമ്മില്‍ ഒറ്റക്കിരുന്നാ അപ്പൊ തുണി പറിക്കുവല്ലേ.. ഞാന്‍ അവളെ ഒന്ന് തല്ലിപ്പോയി രണ്ടു ദിവസം മുമ്പ്. അതൊക്കെ പറഞ്ഞു നേരം പോയി. പിന്നെ തോന്നി രാവിലെ കൊണ്ട് വിടാം ന്ന്.’ വാഹിദ് മാന്യനായി.

‘പൊട്ടക്കോഴീ. ചേച്ചിയെ പോലൊരു രാജകുമാരിയെ തനിക്ക് വേറെ എവിടെ കിട്ടും. അതിന് മാത്രം കൊള്ളാവുന്ന മുതലൊന്നും അല്ലല്ലോ താന്‍. പിന്നെങ്ങിനെ ഒപ്പിച്ചു ന്നാ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നെ.’ അവള്‍ തമാശ പറഞ്ഞു സ്വയം ചിരിച്ചു. അത് കേട്ട് ശാരിക വാ പൊത്തി. അമ്മു തുടര്‍ന്നു. ‘ എന്നിട്ട് വര്‍ത്താനം പറഞ്ഞു രാവിലെ കൊണ്ട് വിടാന്‍ നിക്കുന്നു പൊട്ടന്‍. എങ്ങാനും കാര്യം നടത്തി ചേച്ചിയെ ഫൂള്‍ ആക്കിയാല്‍ ഇക്കാന്നു വിളിച്ചതൊന്നും ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കില്ല, കൊന്ന് കളയും പറഞ്ഞേക്കാം.’ അവളുടെ ഭീഷണി കേട്ടു വാഹിദും ശാരികയും ചിരിച്ചു.