മൂടൽ മഞ്ഞ് 1 [ലസ്റ്റർ] 174

‘പോവണ്ടേ.? അവന്‍ ചോദിച്ചു.

‘വേണ്ട, എനിക്ക് ഈ വീട്ടില്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ മതി. ഇവിടെ എന്ത് രസമാണ്.’ അവള്‍ കൊഞ്ചികൊണ്ട് അവന്റെ നെഞ്ചിലൊരു ഉമ്മ കൊടുത്തു.

‘കിന്നാരം പറയാതെ എണീറ്റെ. പെണ്ണിന്റെ ഒരു വാശി..’ അവന്‍ അവളുടെ നഗ്‌നമായി തന്റെ നെഞ്ചില്‍ ചതഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന മുലയില്‍ നോവിക്കാതെ ഒന്ന് പിച്ചി. അവള്‍ക്ക് സന്തോഷം തോന്നി. വാഹിദ്‌ന് തന്നോട് ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടല്ലോ എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള്‍ അവന്റെ പെണ്ണായി തന്നെ സ്വീകരിച്ചല്ലോ എന്ന് അവള്‍ക്ക് തോന്നി. അവള്‍ ഒന്നുകൂടി അവനിലേക്ക് പറ്റിച്ചേര്‍ന്നു.

‘വന്നപ്പോ തൊട്ട് കേള്‍ക്കുവാ പോകാം പോകാം ന്ന്. ഇവിടിപ്പോ ന്താ കുഴപ്പം. എനിക്ക് നിന്റൊപ്പം ഇവിടാ സന്തോഷം.’ അവള്‍ കെറുവിച്ചു കോപത്തോടെ പറഞ്ഞു.

‘എണീക്ക് പോത്തേ. വാ ഞാന്‍ പറയാം. ‘ അവന്‍ അവളെ അടര്‍ത്തി മാറ്റി എഴുന്നേറ്റു. വാടിതളര്‍ന്ന അവന്റെ ലിംഗം അവള്‍ കൊതിയോടെ ഇടം കണ്ണിട്ട് നോക്കി.  വെളുപ്പ് കലര്‍ന്ന ബ്രൗണ്‍ നിറമുള്ള ആ മുഴുത്ത സാധനത്തിന്റെ അഗ്രം തൊലിയില്ലാതെ ചുവന്നു തുടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു. ഇപ്പോഴും അതിന് എന്ത് വലിപ്പമാണ്. അപ്പോള്‍ ആ സമയത്ത് എന്തായിരിക്കും അതിന്റെ ഗാംഭീര്യം. അതാണല്ലോ തനിക്ക് വിരല്‍ പോലും ഒന്ന് തള്ളി നോക്കാന്‍ കഴിയാത്ത തന്റെ ദിവ്യഭാഗത്ത് ആര്‍ത്തിയോടെ ഓടിപ്പാഞ്ഞു കളിച്ചത്. ചുമ്മാതല്ല തന്റെ സംഗമത്തില്‍ ഇപ്പോഴും നീറുന്നത്. ഒന്ന് കൂടി അതിനെ ഓമനിക്കാന്‍ അവള്‍ക്ക് ത്വരയുണ്ടായി.

ന്റീശ്വരാ.. എത്ര വേഗത്തിലാണ് തന്റെ ജീവിതകാലം ഒരു വസന്തകാലവും താനൊരു പെണ്ണെന്ന പൂങ്കാവനവുമായി മാറിയത്.  ഒരാണിനേക്കാള്‍ വലിയൊരു മന്ത്രവാദി പെണ്ണെന്ന ജന്മത്തിന് വേറെയില്ല ന്ന് അവള്‍ക്ക് തോന്നി. ദൈവമേ, ന്തും, ന്തും ഞാന്‍ സഹിക്കാം, ഈ സ്‌നേഹം.. അതെന്റെ ജീവിതത്തില്‍ നിന്ന് എടുത്തു കളയല്ലേ നീ.. ഇന്നോളം ഒരുത്തനെയും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല, അഴിഞ്ഞാടി ജീവിച്ചിട്ടില്ല. എനിക്കായി ജനിച്ചവന്‍ എന്ന് ആദ്യ കാഴ്ചയില്‍ തന്നെ തോന്നിപ്പോയി, കണ്ട നിമിഷം മുതല്‍ ആഗ്രഹിച്ചു പോയി. എനിക്ക് തന്നെ തന്നേക്കൂ, പ്ലീസ്.. ഇനി ഇവന്‍ ഇല്ലാതെ പറ്റില്ല, എന്റെ എല്ലാം ഞാന്‍ കൊടുത്തു പോയി.. എന്നെ കൈവിടല്ലേ.. അവളുടെ ഉള്ളം ആര്‍ദ്രമായി. കണ്ണുകളില്‍ ഈറന്‍ പൊടിഞ്ഞു. വാഹിദ് കാണാതെ അവള്‍ വിരല്‍ കൊണ്ട് അത് തിരുമ്മി.