മൂടൽ മഞ്ഞ് 1 [ലസ്റ്റർ] 173

ഭാഗം 11:

‘ആ ധീരയുവാവാണ് നീ ഇപ്പോള്‍  കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ യുവാവ്.’ ചുരം കയറി യാത്രക്കാര്‍ക്ക് വിശ്രമിക്കാനും കാഴ്ചകള്‍ ആസ്വദിക്കാനും മറ്റുമുള്ള ഒരു ്ശലം പോയിന്റ്ല്‍ നിര്‍ത്തിയ ബുള്ളെറ്റ്ല്‍ തന്റെ പിന്നില്‍ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ശരികയോട് പാതി കളിയായി വാഹിദ് പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.  അവളുടെ കൈകള്‍ അവനെ ഒന്ന് കൂടി മുറുക്കി. പുറകില്‍ മിന്നാമിനുങ് പോലൊരു ചെറിയൊരു ഉമ്മയും കൊടുത്തു.

പാതിരാവിനു നല്ല തണുപ്പുണ്ട്.അവള്‍ക്ക് വിറക്കുന്നത് അവന്‍ കണ്ടു. അപ്പുറത്തെ തട്ടുകടയില്‍ ചില ടൂറിസ്റ്റ് യാത്രക്കാരും ബൈക്ക് റൈഡേഴ്സും ഫുഡ് കഴിക്കുന്നു. പുകവലിക്കുന്നു. വിളക്ക് കാലിലെ മഞ്ഞ വെളിച്ചം മൂടല്‍ മഞ്ഞിന്റെ നരച്ച കുളിരിലൂടെ പരന്നൊഴുകുന്നു. ഇന്നും നിലാവുണ്ടല്ലോ ന്ന് വാഹിദ് ശ്രദ്ധിച്ചു.

‘ ഇപ്പൊ മനസ്സിലായോ ഞാന്‍ എങ്ങിനെ അമ്മുവിന്റെ ഇക്കയായി ന്ന്. ‘? അവന്‍ അവളെ ബൈക്ക്ല്‍ നിന്നിറക്കിയിട്ട് ചോദിച്ചു. അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ഇപ്പോഴും കടല്‍തിളക്കം കണ്ടു. ഈ പെണ്ണിന് കരയാന്‍ മാത്രേ ഇപ്പോള്‍ അറിയൂ? അവന്‍ സംശയിച്ചു.

‘നീ എത്ര നല്ലൊരു മനുഷ്യനാണ് വാഹീ. എന്നെ ഇട്ടേച്ചു എന്നെങ്കിലും പോയാല്‍ ഞാന്‍ പിന്നെ ഇല്ല. എനിക്കിപ്പോ പേടിയാവുന്നെടാ. ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കൂട്ടി എനിക്ക് സ്വബോധം ഇല്ലാണ്ടാവുമോ. ന്നാലും വേണ്ടില്ല, നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ടല്ലേ. ഭ്രാന്ത്വമാവുന്നെങ്കില്‍ ആയിക്കോട്ടെ.’ അവള്‍ മഞ്ഞിലൂടെ നിലാവ് തെളിയും പോലെ കണ്ണീരിലൂടെ മന്ദഹസിച്ചു.