മൂടൽ മഞ്ഞ് 1 [ലസ്റ്റർ] 173

അവള്‍ അറിയാതെ നോക്കിയിരുന്നു കൊണ്ടിരുന്നു എന്നതാണ് സത്യം. അടിവയറ്റില്‍ എന്തോ ഒരു ആന്തല്‍ ഉണ്ടായത് പോലെ അവള്‍ അല്‍പ്പം ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റത് പോലെ സീറ്റില്‍ നിന്ന് തന്റെ അരക്കെട്ട് ഉയര്‍ത്തിപ്പോയി. അപ്പോഴേക്കും അവര്‍ മേശയുടെ അടുത്തേക്ക് എഴിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ആദ്യത്തെ അജ്ഞാതമായ ഒരു അമ്പരമ്പ്ല്‍ നിന്ന് സുബോധം വീണ്ടെടുത്തു അവള്‍ ഗൗരവത്തോടെ വാഹിദ്‌നെ നോക്കി ഇരിക്കാന്‍ അംഗ്യത്തിലൂടെ പറഞ്ഞു. അവന്‍ ഇരുന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളൊന്നു മുരടനക്കി. എന്താണെന്ന് അറിയാത്ത ഒരു ആത്മവിശ്വാസക്കുറവ് അനുഭവപ്പെട്ടു അവള്‍ക്ക്. അവനോട് സംസാരിക്കാന്‍ ഒരു ഭയമോ അമ്പരപ്പോ പോലെ അവളൊന്നു പതറി. പിന്നെ സമചിത്തത വീണ്ടെടുത്തു കാര്യങ്ങള്‍ പറയാന്‍ തുടങ്ങി.

‘ സീ മിസ്റ്റര്‍ വാഹിദ്, അങ്ങനല്ലേ പേര് പറഞ്ഞത്? ‘ അവള്‍ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവന്‍ അതെ എന്ന് തലയിളക്കി. അവള്‍ തുടര്‍ന്നു.

‘ കാര്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ രാജന്‍ പറഞ്ഞു കാണും എന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു. ശമ്പളം താങ്കള്‍ക്ക് പറയാം, അംഗീകരിക്കാന്‍ കമ്പനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടില്ല, കാരണം ജോലി അത്രയേറെ ബുദ്ധിമുട്ട് ഉള്ളതാണ്. സമയം കൃത്യമായിരിക്കില്ല, ചിലപ്പോള്‍ സമയാസമയം ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ നേരം കിട്ടി എന്ന് വരില്ല.’ അവളൊന്നു നിര്‍ത്തി വാഹിദ്‌ന് എന്തെങ്കിലും പറയാന്‍ ഉണ്ടോ എന്ന് നോക്കി.

‘ കുഴപ്പമില്ല മാഡം, ഒരു ജോലിയാകുമ്പോ സാഹചര്യങ്ങള്‍ മാറിമറിഞ്ഞു കിടക്കും. അതൊക്കെ സ്വഭാവികമല്ലേ. അവന്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അവന്റെ ആ വിശ്വ രൂപത്തിന് ചേരുന്നതാണ് ആ മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദമെന്ന് അവള്‍ക്ക് തോന്നി. തനിക്ക് ചെറുതായി ഒരു തളര്‍ച്ച ബാധിക്കുന്നത് പോലെ അവള്‍ക്ക് തോന്നി, എന്തിനു താന്‍ ഇവനെ ഇങ്ങനെ ഭയക്കുന്നു എന്നും അവള്‍ക്ക് ആശ്ചര്യം തോന്നി. അവള്‍  സംസാരം തുടര്‍ന്നു.