മൂടൽ മഞ്ഞ് 2 [ലസ്റ്റർ] 165

“ജോസേട്ടാ.. വേണ്ട ജോസേട്ടാ..” അവൾ വാവിട്ട് കരഞ്ഞു. തൊണ്ട വറ്റി ശബ്ദം ഇടറി കണ്ണുകൾ മേൽപ്പോട്ട് മറിഞ്ഞു. എന്നിട്ടും അയാൾ അടിച്ചു. അവളുടെ ശബ്ദം നേർത്തു വന്നു. ഞരക്കങ്ങൾ മാത്രമായി. അയാൾ മുണ്ട് പറിച്ചെറിഞ്ഞു ട്രൗസർ ന്റെ സിബ്ബ് താഴ്ത്തി കുണ്ണ പുറത്തേക്ക് എടുത്തു അവളുടെ മുകളിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്ന് പൂറിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി. അൽപ്പം ആശ്വാസം തോന്നിയ പ്രീതി കുഴഞ്ഞ കൈകൾക്കൊണ്ട് അയാളെ ഒരു അഭയതിനെന്ന വിധം ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. മദജലവും ശുക്ലവും നിറഞ്ഞ പൂറിൽ കുണ്ണ കേറിയിറങ്ങുന്ന ശബ്ദവും അയാളുടെ കിതപ്പും അവളുടെ ഞരക്കങ്ങളും ഉയർന്നു.

“ജോസേട്ടാ.. ആഞ്ഞടിച്ചോ ജോസേട്ടാ.. ഞാൻ ഇപ്പൊ ചാവും..” അവൾ ഞരങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അതിലെ വേദന തിരിച്ചറിയാൻ അയാളുടെ കാമം അനുവദിച്ചില്ല. അയാൾ കുറച്ച് നേരം കൂടി ശക്തമായി അടിച്ചു അവളുടെ വിയർത്തു കുതിർന്ന ശരീരത്തിലേക്ക് വീണു. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ശാന്തമായപ്പോൾ എഴുന്നേറ്റ് മുണ്ടുടുത്തു കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു.

“സാർ വിളിച്ചു നന്നായി ദേഷ്യപ്പെട്ടു എന്നാണ് തുഷാർ പറഞ്ഞത്. ഒന്ന് കരുതിയിരിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.” അയാൾ കിതച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവനൊന്ന് ഇരുത്തി മൂളി. പിന്നെ പ്രീതിയെ നോക്കി.

“ചേട്ടാ പ്രീതി.. അവൾ പോയെന്നു തോന്നുന്നു.ശ്വാസം ണ്ടോ ന്ന് നോക്കൂ.” അവൻ സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി.

“ആ പോകുന്നെങ്കിൽ പോട്ടെ. കുട്ടികളെന്നില്ല വയസ്സന്മാർ എന്നില്ല, ഇവിടെ ഒരു കുടുംബത്തിലും കേറ്റുന്നില്ല അവളെ. ന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഒരു പ്രേതത്തെ പോലെ ജീവിക്കുന്നത്. ചാവാൻ വേണ്ടി തന്നാ അങ്ങനെ ചെയ്തത്.” അയാൾ നിസ്സാംഗതയോടെ പറഞ്ഞു. പിന്നെ എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോയി. ടോമി സഹതാപത്തോടെ അവളെ നോക്കി. ഭാഗ്യം മുലകൾ ഉയർന്നു താഴുന്നുണ്ട്. ജീവനുണ്ട്. അവൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു മലർന്നു കിടന്നു. അപ്പോഴും ചാരിയിട്ട് പോലും ഇല്ലാതിരുന്ന വാതിലിലൂടെ ജോസിന്റെ മകൾ റീത്ത മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നു. ഉടുതുണിയില്ലാതെ ജീവിഛവമായി ബോധരഹിതയായി കിടക്കുന്ന പ്രീതിയെയും കണ്ണടച്ചു കിടക്കുന്ന ടോമിയെയും നോക്കി അവൾ ഇറങ്ങിപ്പോയി.