മൂടൽ മഞ്ഞ് 2 [ലസ്റ്റർ] 165

ശാരീസ് വില്ലയിൽ ഗേറ്റിനു മുന്നിൽ ചെന്നു നിന്നപ്പോൾ സെക്യൂരിറ്റി വന്നു ഗ്ലാസ് താഴ്ത്താൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. ഉള്ളിലൊരു പെണ്ണാണ് എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ആരെ കാണാൻ ആണെന്ന് ചോദിച്ചു. കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ വാഹിദ് ഔട്ട്‌ഹൗസ് ൽ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു ഗേറ്റ് തുറന്നു കൊടുത്തു. അവൾ തുടുത്ത കവിളുകളും പ്രണയാതുരമായി തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളുമായി അങ്ങോട്ട് കാർ പായിച്ചു. മഴവിൽ രൂപത്തിലുള്ള കാൽപാതയിലൂടെ പതുക്കെ കാറോടിച്ചു ഔട്ട്‌ഹൗസ്ന്റെ മുന്നിൽ ചെന്നു നിന്ന്. മനോഹരമായ കെട്ടിടം. ഒറ്റ നിലയിൽ ആണെങ്കിലും കാണാൻ ഒരു റിസോർട്ന്റെ ഭംഗിയുണ്ട്. അപ്പുറം ശാരീസ് ബംഗ്ലാവ് ഒരു ഫൈവ്സ്റ്റാർ ഹോട്ടൽ പോലെ തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്നു. പൂന്തോട്ടവും പുൽത്തകിടിയും മനോഹരമായി പരിപാലിച്ചിരുന്നു. തന്റെ മനസ്സ് പോലെ പ്രഭാതം പ്രസന്നമായിരിക്കുന്നു എന്നവൾക്ക് തോന്നി. അവൾ കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി അകത്തേക്ക് നടന്നു. വാതിൽ അൽപ്പം തുറന്ന് കിടന്നിരുന്നതിനാൽ ലോക്ക് ചെയ്തിട്ടില്ല ന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അവൾ പതുക്കെ വാതിൽ തള്ളിതുറന്ന് അകത്തേക്ക് കടന്നു. വലിയൊരു ഹാൾ. ഇടത് ഭാഗത്തു ഒരു മുറി അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. വലത് ഭാഗത്തുള്ള മുറിയുടെ വാതിൽ പാതി തുറന്നു കിടന്നിരുന്നു. അപ്പോൾ അത് തന്നെ അവന്റെ റൂം. അവൾ തന്റെ വസ്ത്രം ഒന്ന് നേരെയാക്കി. മുലകൾ താഴെനിന്ന് മുകളിലേക്ക് ഒന്ന് അമർത്തി കുറച്ചുകൂടി നിവർത്തി നിർത്തി. പിങ്ക് നിറത്തിലുള്ള ഇറുകിയ നീളൻ ഗൗൺ ആയിരുന്നു അവൾ ധരിച്ചിരുന്നത്. അതിന്റെ മുൻഭാഗത്തു താഴെമുതൽ മുട്ടിനു മീതെ തുടകൾ തുടങ്ങുന്നിടം വരെ ഒരു വിടവാണ്. നടക്കുമ്പോൾ വസ്ത്രം കാലിൽ കുടുങ്ങാതിരിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള കട്ട്‌. അതിലൂടെ അവളുടെ വാഴത്തട പോലുള്ള വെണ്ണക്കൽ തുടകൾ പുറത്തു ഇടക്കിടെ കാണാം. സാദാരണ തുടകൾ മറക്കാൻ വേണ്ടി മുറി പാന്റ് പോലൊരു ചെറിയ ലെഗ്ഗിൻസ് അതിന്റെ സെറ്റിൽ വരുന്നതാണ്. അവളത് മനപ്പൂർവ്വം ഒഴിവാക്കി പിങ്ക് നിറത്തിൽ പൂവുകളും ഞൊറികളുമുള്ള ഒരു പാന്റീസ് മനഃപൂർവ്വം ധരിച്ചിട്ടാണ് വന്നത്. കാലൊന്നു അനക്കിയാൽ മുൻഭാഗം അനാവൃതമായി കാണാം, താഴെനിന്ന് നോക്കിയാൽ പാന്റിയുടെ പാർശ്വത്തിലൂടെ ചുവന്ന പൂറിന്റെ അരികുകൾ വരെ കാണാൻ സാധിക്കും. അവൻ കിടക്കുവല്ലേ, അപ്പൊ കാലൊന്ന് അകത്തി അവന്റെ അടുത്തു അലക്ഷ്യമായി നിന്നാൽ മതി എന്ന് കണക്ക് കൂട്ടി വസ്ത്രം ധരിച്ചതാണ്. അവൾ വാതിലിന്റെ തുറന്ന ഭാഗത്തുകൂടി അകത്തേക്ക് കടന്നു. വെളുത്ത മെത്തയിൽ വെളുത്ത മനോഹരമായ വിലകൂടിയ ബെഡ്ഷീറ്റ്. അതിൽ വെളുത്ത ബ്ലാങ്കറ്റ് അരക്കെട്ട് വരെ പുതച്ചു മേൽഭാഗം നസഗ്നമായി സുഖനിദ്രയിൽ കിടക്കുന്ന വാഹിദ്. അവന്റെ വയറിലെയും നെഞ്ചിലെയും കല്ലിച്ച പേശികൾ രോമങ്ങൾക്കിടയിലും മുഴച്ചു കാണുന്നു. ശാന്തമായി ശ്വാസം കഴിച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ മയങ്ങിക്കിടക്കുന്ന രാജകുമാരനെ അവൾ സാകൂതം നോക്കി നിന്നു. അതെ, തന്റെ അരക്കെട്ടിൽ നനവ് കലാരുന്നില്ല, നെഞ്ചിൽ വീർപ്പുമുട്ടൽ ഇല്ല. മുലക്കണ്ണിൽ മാത്രം ചെറിയൊരു തരിപ്പുണ്ടെന്ന് മാത്രം. താനിവനെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്. കാമമല്ല, ഒരു ആശ്രയമോ അഭയമോ പോലെ തന്നിലെ സ്ത്രീ ഇവനിലേക്ക് ഓടിപ്പോകാൻ കൊതിക്കുന്നുണ്ട്. അവൾ പ്രണയ നോവിൽ വിങ്ങി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു. നെഞ്ചിൽ ചെറിയൊരു ചുവന്ന നിറമുണ്ട്, തല്ലു കൊണ്ടത്തിന്റെയാണെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ അവൾക്ക് മനസ്സിലായി. നെഞ്ചു വിങ്ങി അവൾക്കൊരു കരച്ചിൽ തികട്ടി വന്നു ചങ്കിൽ തടഞ്ഞു നിന്നു. കണ്ണുകൾ ചെറുതായി നിറഞ്ഞു.