മൂടൽ മഞ്ഞ് 2 [ലസ്റ്റർ] 164

തലയിണയിൽ ചാരി ഇരിക്കുന്ന വാഹിദിന്റെ മടിയിൽ ഒരു ഒരു പൂച്ചക്കുഞ്ഞിനെ പോലെ ചുരുണ്ടു കൂടി അവന്റെ നെഞ്ചിൽ പറ്റിക്കിടക്കുന്ന ശാരിക. അവളുടെ വായ മുഴുവൻ വായ്ക്കകത്താക്കി വാഹിദ് കൊതിയോടെ ഊമ്പിക്കിടിക്കുന്നു. ചുരിദാർ ടോപിന്റെ അടിയിലൂടെ അകത്തേക്ക് കൈയിട്ട് അവളുടെ ചന്തിയിൽ സ്നേഹത്തോടെ തടവുന്നു. ശാരിക വാത്സല്യത്തോടെ അവന്റെ കവിളിലും ചെവിയിലും തലോടി ആ സ്നേഹപ്രകടനത്തിൽ ലയിച്ചു കിടക്കുന്നു. എലിസബത്ത് ഒരു തളർച്ചയോടെ വാതിലിൽ കൈവച്ചു, ഒരു താങ്ങൽ പോലെ. ആ ശബ്ദം കേട്ട് വാഹിദ് മുഖമുയർത്തി. അവളെ കണ്ട് അവനൊന്നു അമ്പരന്നു. അൽപ്പം അഹങ്കാരത്തോടെയും നിർവൃതിയോടെയും ശാരിക അവളെ നോക്കി. ആ കണ്ണിലെ കോപം എലിസബത്ത് കണ്ടു. തന്റെ പുരുഷനെ മോശമായി സ്പർശിച്ചതിന്റെ പെൺകോപം അവൾക്ക് എളുപ്പം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞു. വാഹിദ് പെട്ടന്ന് ശാരികയുടെ ചന്തിയിൽ നിന്ന് കൈ പിൻവലിച്ചു അവളെ മാറ്റി എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ ശാരിക മാറിയില്ല, പകരം അവന്റെ കഴുത്തിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെയൊപ്പം എഴുന്നേറ്റ് അവനോട് പറ്റിച്ചേർന്നു നിന്ന് എലിസബത്തിനെ നോക്കി.

“ഹ, എലി ഇതെപ്പോ വന്നു. “? അവൻ തമാശ പോലെ ചോദിച്ചു. ശാരികയൊന്നു പിടഞ്ഞു. ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി ‘എലിയോ’ എന്ന് മന്ത്രിച്ചു പോയി. എലിസബത്ത് തിളക്കമില്ലാതെ പുഞ്ചിരിച്ചു.

“കേറി വായോ.. ഇരിക്കെന്നെ. ഇതെന്താ ഈ വഴി.”? അവൻ കാര്യമറിയാതെ മര്യാദ കാണിച്ചു.

ശാരിക അവനെ തുറിച്ചു നോക്കി. അവൻ കാര്യമറിയാതെ അവളെ നോക്കി. അവൾ ഷർട് ഇല്ലെന്ന് കണ്ണുകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അപ്പോഴാണ് അവനും അത് ഓർത്തത്. താഴെ താൻ ഒന്നും ഉടുത്തിട്ടില്ല. ബ്ലാങ്കറ്റ് ചുറ്റിയിട്ടാണ് അര മറച്ചിരിക്കുന്നത്.