മൂടൽ മഞ്ഞ് 2 [ലസ്റ്റർ] 164

“ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ബന്ധത്തിൽ അല്ല ട്ടോ. പ്രണയത്തിലാണ്. ഇവിടെ വീട്ടിലൊക്കെ പറഞ്ഞു, ഓഫിസിലും ഫാക്ടറിയിലും ഒക്കെ മിക്കവർക്കും അതറിയാം. അല്ല, അപ്പൊ ന്തിനാ കരഞ്ഞത്. ഇവിടെ ന്തേലും നടന്നോ ഞാൻ അറിയാതെ. നീ വല്ലതും പറഞ്ഞോടി ശാരീ.?” അവൻ ഒന്നുമറിയാതെ ശാരികയെ നോക്കി. അവൾ കുറ്റം ചെയ്തത് പോലെ തലകുനിച്ചു. എന്തോ സംസാരം നടന്നിട്ടുണ്ട്. ഇവളല്ലേ മോൾ, നിർത്തി പൊരിച്ചു കാണും.

“ന്തുവാ ണ്ടായേ. ശാരീ ന്താ കാര്യം.” അവൻ ഗൗരവത്തിൽ ആയി. ശാരിക ഭയന്നു തുടങ്ങി. അവൾ ചകിതയായി അവന്റെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി. ഒരു കരച്ചിൽ പൊടിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ട്. അവൻ മനസ്സിലാക്കി.

“ഇക്ക ഉറങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോൾ നേരെ അങ്ങോട്ട് കേറി വന്നത് കൊണ്ട് അറിയാതെ ഒന്ന് ദേഷ്യപ്പെട്ടു പോയി. ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടായിട്ടും ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ വന്നത് ന്തിനാ ന്ന് ചിന്തിച്ചപ്പോ എനിക്ക്..” പെട്ടന്ന് അവളൊന്നു തേങ്ങി. അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഒരാശ്വാസം പോലെ വീണു.

“അതാണോ കാര്യം. നമ്മുടെ കാര്യം അവൾക്ക് അറിയില്ല ല്ലോ. അതല്ലേ..” അവൻ അവളെ അശ്വസിപ്പിച്ചു. പിന്നെ എലിസബത്തിനോട് പറഞ്ഞു.

“ഞങ്ങടെ കാര്യം നിങ്ങൾക്ക് അറിയില്ല ന്ന് ഇവൾക്കും അറിയില്ല ല്ലോ. അതിന്റെ അബദ്ധമാണ് രണ്ട് പേർക്കും സംഭവിച്ചത്.” അവൻ മധ്യസ്ഥം വഹിച്ചു.

“ഇക്കയെ ഇവൾ തൊട്ടു ഇക്കാ. ഉറങ്ങി കിടക്കുമ്പോ നെഞ്ചിലൊക്കെ തലോടി. അതെന്തിനാ ന്ന് ചോദിക്ക്. വേഗം ചോദിക്കാൻ.” മൂക്ക് ചീറ്റിക്കൊണ്ട് അവൾ നിന്നു ചീറുന്നു. എലിസബത്ത് നിന്നു പരുങ്ങി. താൻ എന്ത് പറയും. വാഹിദിന്റ മുന്നിൽ താൻ ചീപ് ആകുന്നുവോ എന്നവൾക്ക് വല്ലായ്മ തോന്നി.