മൂടൽ മഞ്ഞ് 3 [ലസ്റ്റർ] 177

ഭാഗം 30

രാത്രി ഏറെ വൈകിയിരിക്കുന്നു. ഈ ഹൈറേഞ്ചു പ്രദേശത്തിന്റെ സ്ഥായീ ഭാവമായ ശാന്തതയും നിശബ്ദതയും ഭീകരമായി തോന്നിച്ചു.

രാധയ്ക്ക് പേടി തോന്നി.!

ഈ കാടിന് നടുവിലുള്ള വീട്ടിൽ താൻ തനിച്ചാണ് എന്ന യാഥാർഥ്യം അവളെ വിറപ്പിച്ചു. രാവ് പുലരും മുമ്പ് വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ വാഹിദിക്ക പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല. നേരെ സ്‌കൂട്ടറിൽ കേറി ആ പുലർച്ചെ ഇങ്ങോട്ട് പോന്നതാണ്. ഇന്നേക്ക് ഒരു പകലും രാവുമായിരിക്കുന്നു. ഇക്ക ഇവിടെ വന്നു നിൽക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ മനസ്സ് വല്ലാതൊന്നു സന്തോഷിച്ചിരുന്നു. തേയില തോട്ടത്തിന്റെ അതിരിൽ അവർക്ക് വന്നു താമസിക്കാൻ വേണ്ടി പണിത ചെറിയൊരു ബംഗ്ലാവ്. നല്ല വെടിപ്പും വൃത്തിയും സൗകര്യസങ്ങളും. എന്നും ഏതോ ഒരു സ്ത്രീ വന്നു വൃത്തിയാക്കി പോകുന്നുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. താക്കോൽ കൊടുത്തുവിടാം അവിടെ എത്തുമ്പോളേക്കും കിട്ടും എന്ന് പറഞ്ഞു നേരം വെളുക്കും മുമ്പ് ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞപ്പോ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന മുറിവിൽ അൽപ്പം ആശ്വാസം തോന്നി. ഒന്ന് കൂടെ കിടക്കാൻ ഇക്കയുടെ ആദ്യ കാഴ്ച്ചയിൽ തന്നെ കൊതിച്ചു പോയിരുന്നു. പക്ഷേ മാഡവുമായി പ്രണയത്തിൽ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ കൊതിച്ചിട്ടു കാര്യമില്ല, മാഡത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിക്കുന്ന ആൾക്ക് താനൊരു തട്ടുപൊളിപ്പൻ സൈക്കിൾ പോലെ മാത്രമായിരിക്കും എന്ന് കരുതി മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കി. മാഡത്തിന്റെ ഭാഗ്യം.! അല്ലെങ്കിലും ഉള്ളവർക്ക് എല്ലാം നേട്ടങ്ങൾ മാത്രവും അല്ലാത്തവർക്ക് എന്നും ഒരേ അവസ്ഥയും തന്നെ. പക്ഷേ അന്നുരാത്രി തുഷാർ വന്നു പൂറ് നനച്ചിട്ട് പോയതിൽ പിന്നെ മനസ്സ് കൈവിട്ട് പോയിരുന്നു. ജീവിതം ഒരു അപമാന ഭീതിയിൽ മരവിച്ചിരിക്കുമ്പോളാണ് ഇവിടേക്ക് വരാൻ മെസേജ് വരുന്നത്. തുഷാർ അകത്തേക്ക് തന്നെ മനപ്പൂർവ്വം ഒഴിച്ചിട്ടു പോയിട്ട് ഒരു രാത്രിയും പകലും കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തനിക്ക് ടാബ്ലറ്റ് പോലും സംഘടിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ദൈവമേ, പെട്ടുപോയി, നാണക്കേടില്ലാതെ രക്ഷിച്ചേക്കണേ എന്നവൾ ഉള്ളുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു, ആ രാവ് മുഴുവൻ. എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും തുഷാർ തന്നോട് ചെയ്ത ചതി അവൾക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഇവിടെ ജോലിക്ക് കയറിയത് മുതൽ തന്നെചുറ്റിപ്പറ്റി നോക്കിയും ചിരിച്ചും മിണ്ടാൻ ശ്രമിച്ചും പറ്റിക്കൂടിയപ്പോൾ ഒടുവിൽ അടുപ്പം തോന്നി. ആദ്യമായി തേയില തോട്ടത്തിൽ കിടത്തി തന്റെ വായിലേക്ക് അവൻ അരക്കെട്ട് തള്ളിത്തന്നത് മുതൽ കല്യാണം കഴിക്കും പിന്നെന്തിനു മടിക്കണം എന്ന് തന്നെയാണ് പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നത്. തേയില തോട്ടത്തിലിട്ടു എന്തുമാത്രം തന്നെ അടിച്ചിരുന്നു. ആദ്യകാലങ്ങളിലുള്ള ഭ്രാന്ത് കാരണം പരിസരം മറന്നു നിന്നിട്ടും ഇരുന്നിട്ടും ആ പുല്ലും മണ്ണും കലർന്ന നിലത്തു കിടത്തിയിട്ടും ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചത് പോലെ അടിച്ചു ചതക്കുമായിരുന്നു. കാമത്തിന്റെ തീയിൽ ഉരുകി തുടങ്ങിയതും അങ്ങിനെയാണ്. തനിക്ക് അമിത വികാരമുണ്ട്, ശരിയാണ്. എങ്കിലും താൻ പിഴച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. ഒടുവിൽ തന്റെ പങ്കാളിയായി വരാൻ പോകുന്നവൻ തന്നെയല്ലേ എന്ന സന്തോഷത്തിൽ ആ വികാരങ്ങൾ മുഴുവൻ ഹിമപാതം പോലെ പൊട്ടിയൊഴുകി. വല്ലപ്പോഴും എന്നത് ആഴ്ചയിൽ ഒരിക്കൽ ആയി. അത് പിന്നെ ദിവസവുമായി. പിന്നെ എന്നും രാത്രി പുലരുംവരെയായി. പിന്നെ അയാൾക്ക് വേണമെന്ന് തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെ നേരവും കാലവും നോക്കാതെ ഭാര്യയോടുള്ള പോലെ ഒരു ദിനചര്യയായി. ഒടുവിൽ ഇങ്ങനെ കുഴിയിൽ ചാടിച്ചു ചതിക്കാൻ മാത്രം താനൊരു വിഡ്ഢിയായിപ്പോയല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ അവളുടെ ഉള്ള് പൊള്ളി. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.