മൂടൽ മഞ്ഞ് 4 [ലസ്റ്റർ] [Climax] 71

ദൈവമേ, നിമ്മി.!

ഈ അവസ്ഥയിൽ അവളെ തനിച്ചാക്കിയതാൻ എന്തൊരമ്മറ്റാണ്. തന്റെ മോൾ..! ലീലയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. മനസ്സിലേക്ക് ജോർജ് മുതലാളിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു. ലീലയുടെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു, കിതപ്പു വർദ്ധിച്ചു കാലുകൾക്ക് വേഗതയും മുഖത്തു കാഠിന്യവും വർദ്ധിച്ചു. എങ്ങോട്ട് പോകുന്നു എന്നറിയാതെ, എന്തിന് പോകുന്നു എന്നറിയാതെ, തനിക്ക് ആരുമില്ലെന്ന ഹൃദയ നോവിന്റെ പ്രേരണയിൽ പാതിരാവ് പിന്നിട്ട ആ തണുത്ത രായാമത്തിൽ അവൾ വേഗം വേഗം നടന്നു. ചായത്തോട്ടം പിന്നിട്ടു ചെറിയൊരു വേലി കടന്നു പോകുന്ന രണ്ടുപേരെയും അവൾക്ക് അധികം ദൂരെയല്ലാതെ കാണാൻ സാധിച്ചപ്പോൾ ലീല നടത്തതിന്റെ വേഗത കൂട്ടി അവരിലേക്ക് എത്താൻ ധൃതിപ്പെട്ടു.

വേലി കടന്നപ്പോൾ വലിയൊരു കുന്നിറക്കമാണ്. ഒരാൾ പൊക്കത്തിൽ വളർന്നു നിൽക്കുന്ന കാട്ടു പുല്ലുകൾ നിറഞ്ഞ മലഞ്ചേരിവിൽ ആളുകൾ കടന്ന് പോയപ്പോൾ ഉണ്ടായ വിടവും അവർ പോകുന്നതിന്റെ പുല്ലിന്റെ അനക്കവും നോക്കി ലീല നടന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വലിയ ഉരുളൻ പാറകൾ നിറഞ്ഞ ചരിഞ്ഞ ഒരു ഭാഗമായി. കല്ലുകൾ പിടിച്ചുപിടിച്ചു പാറകളുടെ ഇടയിലൂടെയുള്ള ചെറിയ ഊടുവഴികളിലൂടെ നൂണ്ട് നടക്കാൻ സാധിക്കും. ആളുകൾ ഇടക്ക് ആ വഴി കടന്നു പോകുന്നുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.

ലീല ശ്രദ്ധിച്ചു താഴേക്ക് ഇറങ്ങി. പക്ഷേ അവരെ രണ്ട് പേരെയും കണ്ടില്ല. അവൾക്ക് ഇനി എങ്ങോട്ട് പോകണം എന്നറിയാതെ അങ്കലാപ്പ് തോന്നി. താൻ എന്തിന് ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടു.? ആ തണുപ്പിലും ശരീരം ചൂട് പിടിച്ചു വിയർത്തു. അവൾ കഴുത്തിലെ വിയർപ്പു മുണ്ട് പൊക്കി തുടച്ചു. നിലാവെട്ടത്തിൽ തുറന്ന മുൻഭാഗത്ത് വെളുത്ത തുടയും പൂറും തെളിഞ്ഞു നിന്നു. അവൾ തളർച്ചയോടെ കുറച്ച് കൂടി താഴോട്ട് ഇറങ്ങി നിലാവ് പതിയാത്ത ഒരു ഭാഗത്തേക്ക്‌ നീങ്ങി പാറയിൽ ഇരുന്നു കിതച്ചു. അവർ എങ്ങോട്ട് പോയതാവും എന്നോർത്ത് ആ കാട്ടു പാതയിൽ പാതിരാവിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയ ലീലയെ ഭയം ഗ്രസിക്കാൻ തുടങ്ങി. മടങ്ങി പോകാൻ വേണ്ടി മനസ്സ് പാകപ്പെടുത്തി എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ എവിടെ നിന്നോ ഞരക്കവും മൂളലും കേട്ടത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.