മൂന്ന്‌ പെൺകുട്ടികൾ 1 [Sojan] 637

പിന്നീട് ആ കളിയാക്കലുകളും പക്ഷം ചേരലും ആശയ്ക്ക് ഫീൽ ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്ന്‌ തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ പതിയെ അത് നിർത്തി.

ആരുമില്ലാത്ത സമയത്തെ നോട്ടത്തിൽ നിന്നും, സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഉള്ള അവളുടെ ലജ്ജയിൽ നിന്നും എന്തൊക്കെയോ അവൾക്ക് ഉള്ളിൽ ഒരുവാകുന്നുണ്ട് എന്ന്‌ എനിക്ക് മനസിലാകുമായിരുന്നു.

ഒരു ദിവസം.

പഠിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം.

എന്തിനോ അടുക്കളയിൽ പോയി വന്ന ആശ കരഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് ഇരുന്ന്‌ പഠിക്കുന്നത്.

ആശയുടെ അമ്മ അപ്പുറത്തു കിടന്ന്‌ വഴക്ക് പറയുന്നത് കേൾക്കാം.

എനിക്ക് സഹതാപം തോന്നി.

ഞാൻ ചോദിച്ചു..

“ആശയോട് മാത്രമെന്താ എല്ലാവരും ഉടക്ക്?”

അവൾ എന്നെ ദയനീയമായി ഒന്ന്‌ നോക്കി.

“ആശ അവരോട് ചൂടാകുന്നതിനാലല്ലേ? അവർ പലതും തമാശു പറയുന്നതാണ്, ഇക്കണക്കിന് ഞാൻ എന്തുമാത്രം കരയണം? എന്നെ ഇവർ പറയാത്തതായി എന്തെങ്കിലുമുണ്ടോ”

“എന്നെ ആർക്കും ഇഷ്ടമല്ല”

“അതൊക്കെ വെറുതെ തോന്നുന്നതാണ്”

“അല്ല എനിക്കറിയാം, ഈ വീട്ടിൽ എന്നെ ആർക്കും ഇഷ്ടമല്ല”

അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണീർ ഒഴുകി തുറന്നു വച്ച പുസ്തകത്തിൽ വീണു. ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“കരയാതെ, എല്ലാവർക്കും ആശയെ ഇഷ്ടമൊക്കെയാണ് എല്ലാം നിന്റെ ഓരോ തോന്നലാണ്”

“തോന്നൽ? എത്ര ദിവസമായെന്നോ അമ്മയും ഞാനുമായി പിണക്കമായിട്ടെന്ന്‌? അർച്ചനയോടാണ് അമ്മയ്ക്കിഷ്ടം, ചേച്ചിക്കും അങ്ങിനെ തന്നെ”

“പിന്നെ, എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല, ഞാൻ കാണുന്നതല്ലേ, നിനക്കിട്ട് കിട്ടുന്നതു പോലെ തന്നെ അർച്ചനയ്ക്കിട്ടും വഴക്കു കിട്ടുന്നുണ്ട്, കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച്ച അർച്ചനക്കിട്ട് അടി പോലും കിട്ടി, പക്ഷേ അവൾ അത് തമാശായേ എടുക്കൂ, നീ സീരിയസായും, അതാണ് കുഴപ്പവും”

“പിന്നെ തമാശ്”

“അതെ അടികിട്ടിക്കഴിഞ്ഞ് അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞതെന്താന്നോ, അമ്മ അടിച്ചിട്ട് ആ വടി ഒടിഞ്ഞത് മിച്ചം എന്ന്‌”

(ഞാൻ നന്നായില്ലാ എന്ന്‌ സാരം)

“…ആ രീതിയിൽ കണ്ടാൽ പ്രശ്നം തീർന്നു.”

“എന്നോട് എന്തോ ഇഷ്ടക്കേടുള്ളതു പോലാണ്”

“എല്ലാം തോന്നലാണ്”

ഞങ്ങളുടെ സംസാരം മുറിഞ്ഞു.

ഞാൻ ഈ കഥയൊക്കെ ചേച്ചിയോട് പിന്നെ എപ്പോഴോ പറഞ്ഞു.

“അവൾക്ക് വട്ടാ” എന്നതായിരുന്നു ചേച്ചിയുടെ മറുപടി.

അടുത്ത ദിവസം പഠിക്കാൻ ഇരുന്നപ്പോഴും അവളുടെ മുഖം വാടിയിരുന്നു. ഞാൻ ചളി ( ആ കാലത്ത് ഈ വാക്കൊന്നുമില്ല) തമാശൊക്കെ പറഞ്ഞ് അവളെ ഉഷാറാക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അവൾ ചിയറപ്പ് ആയില്ല.