മൃഗം 25 [Master] 604

അവന്റെ കൂസലില്ലാത നില്‍പ്പും മറുപടിയും റാവുത്തരുടെ കോപം ജ്വലിപ്പിച്ചു. സംസാരം കേട്ട് അയാളുടെ ഭാര്യയും മകളും വാതില്‍ക്കലെത്തി അവരെ നോക്കി. സുന്ദരിയായ ഷഫീന വാസുവിനെ തെല്ലു ഭയത്തോടെയാണ് നോക്കിയത്. അവന്റെ മുഖം എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുള്ളത് പോലെ അവള്‍ക്ക് തോന്നി.
“എന്താണ് വാപ്പാ..എന്തുപറ്റി” അവള്‍ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.
“ഒന്നുമില്ല. നിങ്ങള്‍ അപ്പുറത്ത് പൊക്കോ…”
അവര്‍ പോയപ്പോള്‍ റാവുത്തര്‍ വാസുവിനെ നോക്കി പുറത്തേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടി.
“ഉം..കടക്ക് പുറത്ത്” അയാള്‍ ആജ്ഞാപിച്ചു.
വാസു ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ സോഫയിലേക്ക് ചാരി കാലിന്മേല്‍ കാലുകയറ്റി വച്ചിരുന്നു. റാവുത്തര്‍ കോപം കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുന്നത് അവന്‍ കണ്ടു.
“സാഹിബ്..നിങ്ങള്‍ ബി പി കൂട്ടാതെ അടങ്ങി ഒരു പത്തുമിനിറ്റ് അവിടിരുന്നാല്‍ ഞാനങ്ങ് പോയേക്കാം..വെറും പത്തുമിനിറ്റ്..അതുമതി എനിക്ക്” വാസു അയാളുടെ കോപക്രാന്തമായ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി മൃദുവായി പറഞ്ഞു.
“സുഹൈല്‍..അംജദ്..ഫൈസല്‍…” റാവുത്തര്‍ പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഉറക്കെ വിളിച്ചു.
യുവാക്കള്‍ മൂവരും തിടുക്കത്തോടെ ഉള്ളിലേക്ക് വന്നു.
“എന്താ മാമാ..എന്ത് പറ്റി”
കോപഭാവത്തോടെ നില്‍ക്കുന്ന റാവുത്തരോട് അവര്‍ ചോദിച്ചു. മസിലുരുട്ടിക്കയറ്റി ഉറച്ച ശരീരമുള്ള അവര്‍ മൂവരും സോഫയില്‍ അലസമായി ഇരിക്കുന്ന വാസുവിനെയും നോക്കി.
“പണിക്കാര് പോയോ” റാവുത്തര്‍ ചോദിച്ചു.
“പോയി..ഇപ്പോള്‍ അങ്ങോട്ട്‌ പോയതെ ഉള്ളു. ബാക്കി നാളെ പകല്‍ വന്നു തീര്‍ത്തോളാം എന്ന് പറഞ്ഞു” അവരില്‍ ഒരാള്‍ പറഞ്ഞു.
“എന്താ മാമാ വിളിച്ചത്?” മറ്റൊരുവന്‍ ചോദിച്ചു.
“ദാ ഇവന്‍ എന്തോ അലമ്പുണ്ടാക്കാന്‍ കേറി വന്നതാണ്‌. ഇരുചെവി അറിയാതെ ഇവനെ പുറത്ത് കള.. ഞാന്‍ അകത്തോട്ടു പോവാണ്..”
അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് റാവുത്തര്‍ ഉള്ളിലേക്ക് പോയി കതകടച്ചു. ചെറുപ്പക്കാര്‍ ഒരു വികടച്ചിരിയോടെ ടീഷര്‍ട്ടിന്റെ കൈകള്‍ മേലേക്ക് തെറുത്ത് കയറ്റി വാസുവിനെ നോക്കി.
“എന്താ ചേട്ടാ പ്രശ്നം?” അവരിലൊരാള്‍ സൌമ്യമായി, എന്നാല്‍ ഭീഷണിച്ചുവയോടെ ചോദിച്ചു.
“ചേട്ടാന്നു വിളിക്കണ്ട..നമ്മളൊക്കെ ഏതാണ്ട് ഒരേ പ്രായമാണ്. എനിക്ക് സാഹിബിനോടൊരു കാര്യം സംസാരിക്കണം. പക്ഷെ അദ്ദേഹം അത് കേള്‍ക്കാന്‍ തയാറല്ല. നിങ്ങള്‍ പറ്റുമെങ്കില്‍ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞൊന്നു വിളിച്ചോണ്ട് വാ. എനിക്ക് ഒരു പത്തു മിനിറ്റ്..അല്ലേല്‍ വേണ്ട..ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ് മതി..” വാസു അവരെ മൂവരെയും നോക്കി പറഞ്ഞു.