മൃതു ഭാവെ ദൃഡ കൃതെ [TGA] 155

“അയ്യോ… ചേച്ചി…. മാഡം… മാഡം ….. മാഡം….” രാഹുൽ മുയൽ കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ കിടന്നു കീറിപൊടിച്ചു (ആരു കേൾക്കാൻ)
അവൾ രാഹുലിൻറ്റെ കൈകൾ പിന്നിലെക്കു വച്ച് ഒരു ബെഞ്ചിൽ ചേർത്തു വിലങ്ങിട്ടു പൂട്ടി.
“ഇനി നീ എറങ്ങി ഓടുന്നതോന്നെനിക്കു കാണണം.”
“ഓടിയതല്ല മാഡം “ കുതറികൊണ്ട് രാഹുൽ പറഞ്ഞു.
“നീന്നെ സ്റ്റേഷനികൊണ്ടിട്ട് പെരുമാറിയാലെ നീ സത്യം പറയൂ.”
“അതിന് ഞാനോന്നും ചെയ്തില്ലല്ലോ മാം… സത്യമായിട്ടും ആ വഴിയിൽ ഒരു കലം ഞാനറിയാതെ ചവിട്ടി പൊട്ടിച്ച് , അതുകണ്ടിട്ടല്ലെ എന്നെയിട്ടോട്ടിച്ച് പിടിച്ചത്.കലം ഞാൻ വെറെ വാങ്ങി കൊടുക്കാം . അല്ലാതെ ഞാനാരെയും കേറിപിടിച്ചിട്ടോന്നുമില്ല മാഡം.”
“നിൻറ്റെ ഫോട്ടോ ആ പെണ്ണ് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, മോനെ.കൂടുതലഭിനയിക്കാതെ സമ്മതിച്ചാൽ അടി കൊറച്ചെ കിട്ടത്തോള്ളു.”
“സത്യമായിട്ടും എനിക്കറിഞ്ഞൂട… ആ പെണ്ണ് കള്ളം പറയണതായിരിക്കും.”
“അപ്പോ പെണ്ണിനെ നിനക്കറിയാമല്ലെ.. എന്നിട്ടാണടാ മൈരാ…. എനിക്കിട്ടോണ്ടാക്കല്ലെ..”
“അയ്യോ… അങ്ങനല്ല ഞാൻ പറഞ്ഞെ…. എനിക്കാരെയും അറിഞ്ഞൂട… ഞാനെന്തു വേണെലും ചെയ്യാം.. എന്നെയോന്നു വിട് മാഡം..”രാഹുലിൻറ്റെ ശരീരമാകെ വിയർത്തോട്ടി.
“നീയെന്തു കാണിക്കാനാടാ… അവിടെ കെടക്ക്…” അന്ന പുച്ഛിച്ചുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു.
“എന്തു വേണെലും ചെയ്യാം..” രാഹുലിന് എങ്ങനെലും അവിടെന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടാൽ മതിയെന്നായി.
“എന്തു വേണമെങ്കിലും ചെയ്യോ..”
“ചെയ്യാം, എന്നെടോന്ന് വിട്.” പ്രതീക്ഷയുടെ ചെറു കിരണം.
“ഞാൻ പറയുന്ന പോലോക്കെ ചെയ്യെണ്ടി വരും.”
“ചെയ്യാം.”
“അല്ലെ വേണ്ട , നീന്നെ കൊണ്ടോന്നും പറ്റൂല “
“ഞാൻ ചെയ്യാം മാഡം “
അന്ന വാതിടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു തൊപ്പിയൂരി മേശപ്പുറത്തു വച്ചു.കാക്കിയുടെ രണ്ട് ബട്ടൻസഴിച്ചു ”ഓറപ്പാണെ..?
രാഹുൽ ഉമ്മിനീരെറക്കി… ഇവരെന്താ ഉദ്ദെശിക്കുന്നെ?
“നിനക്ക് കേസാക്കണോ..?”
“വേ… വേണ്ട…. മാഡം പറ… അതു പോലെ ചെയ്യാം…”
“എന്നാ നീയാ ബെഞ്ചിൽ പിടിച്ച് കുനിഞ്ഞ് നിക്ക്.”
“എഹ്.. എന്തോ….?”
“കുനിഞ്ഞു നിക്കാൻ..”
“ഈ വെലങ്ങ്…”അന്ന ഒരു കൈയ്യിലെ വിലങ്ങഴിച്ചു
“ഈ കൈയ്യും കൂടി അഴിക്കോ..”
“കുനിഞ്ഞ് നിക്കടാ… മൈ…..”