മുടിയഴകി 1 [Pamman Junior] 249

‘ബ്രോ ഒന്നെഴുന്നേറ്റ് പുറകോട്ടിരിക്കാമോ?’ ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫര്‍ ക്യാമറാ സ്റ്റാന്‍ഡുമായി എന്റെ മുന്നില്‍ വന്നു നിന്നു.

‘ഓ.കെ ബ്രോ…’ ഞാന്‍ പിന്നിലെ സീറ്റിലേക്കിരുന്നു. പകുതിയും ആള്‍ക്കാര്‍ അപ്പോഴേക്കും ഡൈനിംഗ് ഹാളിലേക്ക് പോയിരുന്നു. അനന്തന്‍ സാറിന്റെ മക്കള്‍ രണ്ടും എന്റെ അടുത്ത് വന്ന് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും ഇരുന്നു.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് സനിത ചേച്ചി എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.

‘ അടുത്ത പന്തിക്ക് കഴിക്കണം കേട്ടോ. ഞങ്ങടെ ഒപ്പം ഇരിക്കണേ ആദര്‍ ശേ … ‘ അവിടെ പരിചയമുള്ള വേറെ ആരും എനിക്കില്ലെന്നും ഞാന്‍ ചെറുതായി ബോറടിച്ചു തുടങ്ങുന്നുണ്ടെന്നും സനിത ചേച്ചി മനസ്സിലാക്കിയ പോലെ.

എന്നോട് അതും പറഞ്ഞ് മറ്റൊരു ബന്ധുവിനോട് കുശലം പറയുവാന്‍ സനിത ചേച്ചി തിരിച്ചു നടന്നപ്പോള്‍ നന്നായി ഉരുണ്ടുന്തിയ നിതംബം ആ പട്ടുസാരി അഴകില്‍ വിടര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന മുടിയിഴകള്‍ക്കുള്ളിലൂടെ എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിക്കും പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.

എന്റെ മുന്നിലൂടെ അന്ന് പല ചരക്കുകളും വന്നു പോയെങ്കിലും സനിത ചേച്ചിയില്‍ ഞാനെന്തോ മായിക വലയത്തില്‍ പെട്ടു പോയതുപോലെ തോന്നിപ്പോയി.

സദ്യയ്ക്ക് ഒന്നിച്ചിരുന്നപ്പോള്‍ ചേച്ചി തലയില്‍ ചൂടിയ മുല്ലപ്പൂവിന്റെ മണം എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത കാമവികാരത്തിന്റേതായി മാറി.

അപ്പോഴാണ് സനിത ചേച്ചിയുടെ ഹാന്‍ഡ് ബാഗില്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ബെല്ലടിച്ചത്. രമിത എഴുതിയ കഥ. സദ്യ ഉണ്ടു തുടങ്ങിയതിനാല്‍ ഒരു കൈ കൊണ്ട് വേണമായിരുന്നു ഫോണ്‍ എടുക്കേണ്ടിയിരുന്നത്.

‘ ആദര്‍ ശേ… ഒന്ന് പിടിച്ചേ… ‘ സനിത ചേച്ചി അവരുടെ തുടയ്ക്ക് മുകളിലിരുന്ന ബാഗ് ഒരു കൈ കൊണ്ട് പിടിക്കാനാണ് എന്നോട് പറഞ്ഞത്. എന്റെ വലതുവശത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ചേച്ചി. എനിക്ക് ഇടതു കൈകൊണ്ടേ ബാഗ് പിടിക്കാനാവൂ. ഞാന്‍ ആയാസപ്പെട്ട് ബാഗ് പിടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ കൈ തട്ടിയത് സനിത ചേച്ചിയുടെ വയറ്റിലാണ്. ആ വയറിന്റെ തളിര്‍ തൊലിയില്‍ നിന്ന് എന്റെ കയ്യിലേക്കൊരു വൈദ്യുതി പ്രവഹിച്ചതു പോലെ എനിക്കു തോന്നി. ചേച്ചി ബാഗിന്റെ സിബ് തുറക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ കയ്യും ബാഗും ചേച്ചിയുടെ വയറിനോട് കൂടുതല്‍ അടുക്കുന്നു.

ഞങ്ങളുടെ എതിര്‍ നിരയില്‍ ഇരുന്ന ചേട്ടന്മാര്‍ ഇത് കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതു കൊണ്ട് എനിക്ക് നന്നായി ആസ്വദിച്ച് ആ വയറൊക്കെ ഒന്ന് തൊടാന്‍ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്തായാലും സനിത ചേച്ചി ബെല്ല് തീരും മുമ്പേ ഫോണ്‍ എടുത്തു. അനന്തന്‍ സാറായിരുന്നു.