മുലകച്ച [സോളമൻ] 394

ഹവർ ഗ്ലാസ്‌ കണക്കെ ഉള്ള ശരീരപ്രകൃതം, ഉരുളി കണക്കെ ഉള്ള ചന്തിപാളികൾ.** താനെന്താണി ചിന്ദിക്കുന്നത് എന്നോർത്തു മനുവിന് ലജ്ജ ആയി.. കൂട്ടുകാരന്റെ അമ്മ അതും തനിക്ക് അഭയം തന്നവർ.. ഇനി ഒരു ചിന്തയും വേണ്ട.. തന്റെ സ്വന്തം അമ്മ ആണ് ഇനി അവർ. പിറ്റേ ദിവസം അഖിലും അച്ഛനും തങ്ങളുടെ സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് തിരിച്ചു പോവുകയാണ്.. മാവേലിക്കര റെയിൽവേ സ്റ്റേറ്റിനിലഓട്ടു പോകാൻ റെഡി ആവുക ആണ് ശോഭ..

(ശോഭയുടെ മനസ്സിൽ ഇനി നാളെ മുതൽ അവനും ഞനും മാത്രം.. വേണ്ടായിരുന്നു. ഞൻ ഒറ്റക്ക് നില്കുന്നത് തന്നെ ആയിരുന്നു നല്ലത്.വീട്ടിലെ ഒരു ട്രാൻസ് നൈറ്റി പോലും ഉടൻ ഇനി പറ്റത്തില്ല.. ഹാ ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ഇല്ല.)

റയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ മകനെയും ഭർത്താവിനേം കൊണ്ടുപോയി ആക്കി വന്ന ശോഭ തന്നെ കാത്തു ഉമ്മറത്തു ഇരിക്കുന്ന മനുവിനെ കണ്ടു.. പാവം എന്നുതോന്നികുന്ന മുഖം, വിനയം, നല്ല പുഞ്ചിരി, മുഖത്ത് കുറ്റി രോമങ്ങൾ. തെറ്റ് പറയാൻ പറ്റില്ല. ഏതു പെണ്ണും നോക്കും..

“രാത്രി എന്താ കഴിക്കാൻ വേണ്ടേ??

“ആന്റി ഇഷ്ടം ഉള്ളത് ഉണ്ടാക്കിക്കോ. എന്തായാലും ഞൻ ഓക്കേ ആണ്. ഞൻ കൂടെ സഹായിക്കാം. ആന്റി ഒറ്റക്ക് പണി എടുക്കണ്ട..”

ശോഭക്ക് ആ മറുപടി നല്ലോണം ബോധിച്ചു. തന്നെ ആരും അടുക്കളയിൽ സഹായിച്ചിട്ടില്ല.. ആ നിമിഷം മുതൽ മനു ശോഭയുടെ മതിപ്പ് സ്വന്തമാക്കാൻ തുടങ്ങി..

അടിയിൽ ഒന്നും ഇടാതെ വീട്ടിൽ നൈറ്റി ഇട്ടിരുന്ന ശോഭക്ക് ഇപ്പൊ ബ്രായും പാവാടയും ഊരാൻ നിവർത്തി ഇല്ലാതെയായി. ഇറുകിയ നൈറ്റി ഇട്ടു കൈ പൊക്കി മുടി കെട്ടി വന്ന ശോഭ ആന്റിയെ കണ്ടു ഒന്ന് പതരിയെങ്കിൽം മനു അത് കാര്യം ആക്കിയില്ല. അവര് ചപ്പാത്തിയും മുട്ട റോസ്റ്റ് ഉണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി ഓഗസ്റ്റ് മാസത്തിലെ ചൂട് കാരണം 2ആളും വിയർക്കാൻ തുടങ്ങി.. വിലകൂടിയ സ്പരയുടേം വിയർപ്പിന്റേം ഗന്ധം ആടുകളെ ആകെ പറന്നു.

“നിനക്ക് ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ അറിയട??”

ചപ്പാത്തി പരത്തി കൊണ്ടിരുന്ന മനുവിനോട് ശോഭ ചോദിച്ചു.. “ഞൻ അമ്മയെ അടുക്കളയിൽ സഹായിക്കുമായിരുന്നു.. ഇപ്പൊ അമ്മ ഇല്ലല്ലോ..” അത് കേട്ടപ്പോൾ ശോഭക്ക് സങ്കടം ആയി..