മുലപ്പാലും മുഹ്‌യുദ്ധീനും 2 [Moythu Vadakara] 287

പെട്ടെന്ന് അമ്മായി വണ്ടി സൈഡ് ആക്കി നിർത്തി.

എന്റെ നോട്ടം അമ്മായി സെൻസ് ചെയ്തെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി

“ഞാൻ ഇറങ്ങി നടക്കട്ടെ”

എന്റെ കണ്ണിൽ തന്നെ നോക്കി ദേഷ്യം പൊതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചു.

ആ ശബ്ദത്തിൽ അല്പം ദൗർബല്യം വന്നിട്ടുണ്ടോ?

ആ ദേഷ്യത്തിൽ ഞാൻ കാപട്യം കണ്ടു. ഞാനെന്തൊക്കെയാ ഈ ചിന്തിക്കുന്നത്?!അമ്മായിയുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കിയ എനിക്ക് എന്നെ തന്നെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. സ്ത്രീ വിഷയത്തിൽ പണ്ഡിതനൊന്നും അല്ലെങ്കിലും എനിക്കറിയാം ആ കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ കാണുന്നത് ശുദ്ധ കാമമാണ്. എന്റെ അബ്ദുവിലേക്ക് രക്തം അരിച്ചു കയറുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു. പാന്റിന് മുന്നിൽ അവൻ കുത്തി മുഴച്ചു നിന്നു.

അമ്മായിയുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് മറച്ച് പിടിക്കാനോ ദിശ മാറ്റി കിടത്താനോ എനിക്ക് തോന്നിയില്ല. കാണട്ടെ എന്റെ ആണത്തം! ഞാൻ എന്റെ സകല മോഹങ്ങളും കണ്ണിൽ വരുത്തി തിരിച്ച് നോക്കി.

അമ്മായി എന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് പാളി നോക്കികൊണ്ട് കണ്ണ് വലിച്ചു. ഞാൻ സകല ധൈര്യവും സംഭരിച്ച് ആ കയ്യിലൊന്ന് തൊട്ടു. അമ്മായി എന്നെ ചീറി നോക്കി. ഞാൻ കൈ വലിച്ചു. സകല രൗദ്രഭാവങ്ങളും ഞാൻ ആ കണ്ണുകളിൽ കണ്ടു. കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞു തിളങ്ങുന്നു. അതിൽ ദേഷ്യവും നിസ്സഹായതയും മറ്റു പല വികാരങ്ങളും ഞാൻ വായിച്ചെടുത്തു. അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെ ഞാനത് വ്യാഖ്യാനിച്ചു.

പിന്നെ ഞാൻ അങ്ങോട്ട് നോക്കാൻ ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല. എനിക്ക്

എന്നെ തന്നെ മനസിലായില്ല. എന്റെ ചിന്താധാരയാകെ കുഴഞ്ഞു മറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഒരു പ്രത്യേക സുഖം എന്നിൽ വന്നു നിറഞ്ഞു. അമ്മായിയുടെ സമീപനം ഞാൻ നന്നേ കൊതിച്ചു. ഒന്നും വേണ്ട! എന്നെ ഒന്ന് മുട്ടി ഇരുന്നെങ്കിൽ! എന്റെ അടിവയറ്റിൽ ഹേമന്തം തന്ന ആ നോട്ടം വീണ്ടും എന്നിലൊന്ന് തറച്ചെങ്കിൽ! രണ്ടാളും ഒരക്ഷരം പോലും ഉരിയാടാതെ പുറത്തേക്ക് കണ്ണും നട്ട് ഇരുന്നു. പലജാതി ചിന്തകൾ എന്നെ മഥിക്കുന്നത് പോലെ അമ്മായിയിലും ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി..