മുനി ടീച്ചർ 4 [Decent] 665

“അത് എടുത്ത് കുടിക്കു… ഒന്ന് റെസ്റ്റെടുത്താൽ എല്ലാം മാറും.”
ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്നു… ഒന്നിനും തോന്നുന്നില്ല. ലിസിമ്മ കോഫി എടുത്തു സിപ്ചെയ്തു നോക്കി… “ചൂട് ഓകെയാണ്…. കുടിക്കു…” കോഫി എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി…. എന്റെ ചുണ്ടത്തേക്ക്.
സിപ്ചെയ്യുമ്പോൾ അല്പം തുളുമ്പിയ കോഫി എന്റെ പാന്റിലേക്ക് വീണു… അത് കൈ കൊണ്ട് തുടച്ചു കൊണ്ട് ലിസിമ്മ പറഞ്ഞു… “ഈ മൊരവൻ ജീൻസൊക്കെ മാറ്റി ഒന്ന് പോയി വിശ്രമിക്കു… വേഗം സുഗമമാകും.”
ലിസിമ്മ കപ്പ് ടേബിളിൽ വച്ചു. ലിസിമ്മയുടെ ഗൗണിൻറെ മുകൾ ഭാഗം തുറന്നു കിടക്കുന്നു… അടുത്ത സിപ് എടുക്കുന്നതിനികയിൽ അറിയാതെ എന്റെ കണ്ണുകൾ അവിടെ ഒന്നുടക്കി. ലിസിമ്മ സാവദാനം അവിടെ മറച്ചു. “ബാക്കി കൂടി കുടിക്ക്… ഒന്ന് റസ്റ്റ് എടുത്തിട്ട് കുറവില്ലെങ്കിൽ വൈകീട്ട് നമുക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാം.”
ബാക്കി കോഫികൂടി കുടിച്ചു ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു. “ഞാൻ പോയി കിടക്കട്ടെ… “
“ഞാൻ വരണോ? ബെഡ് വിരിച്ചു തരാം. ”
“വേണ്ട ലിസിമ്മേ… ഞാൻ ചെയ്തോളാം.” ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ മുകളിലേക്ക് പോയി. നല്ല ക്ഷീണം. ഉറക്കവും. മേലാകെ വേദനിക്കുന്നു. നേരം പുലർന്നു വരുന്നു… പനിയും കൂടി ഉള്ള കാരണം നല്ല തണുപ്പ്… ബാംഗ്ലൂരിൽ ഒരിക്കലും കിട്ടാത്ത ഗ്രാമീണ വശ്യത… ഡ്രസ്സ് മാറ്റി മുണ്ടുടുത്തു കിടന്നതേ ഓര്മയുള്ളു… ഞാൻ ചെമ്പകത്തിനു നേരെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. അകത്തു നേരിയ പ്രകാശം കാണാം. ടീച്ചർ ഒരുപക്ഷെ എഴുന്നേറ്റു അടുക്കളയിലാവാം.
എന്തൊക്കെയോ ഉറക്കത്തിൽ കാണുന്ന പോലെ… പരീക്ഷയെഴുതുന്നു… റിസൾട്ട് വരുന്നു… ക്ലാസ് വീണ്ടും തുടങ്ങുന്നു… വീട്ടിൽ നിന്നും തിരിച്ചു പോകുന്നു… ബസ്സിൽ വിഷമം പിടിച്ചു യാത്ര ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ…
++++++++++++++++++++++++++

വിളിച്ചുണർത്തൽ

ആരോ നെറ്റിയിൽ തൊട്ടുനോക്കുന്നതറിഞ്ഞാണ് ഉണർന്നത്. മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കുമ്പോൾ അതാ ഇരിക്കുന്നു… എന്റെ അടുത്ത് ടീച്ചർ… ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി.
“പനിയൊക്കെ മാറിയല്ലോ.” ഉറക്കച്ചുവടിൽ എനിക്കൊന്നും പറയാൻ പറ്റിയില്ല.
“ലിസിമ്മ പറഞ്ഞയച്ചതാ എന്നെ…ലിസിമ്മക്കും പനിയായിരുന്നു… ഇങ്ങോട്ടു കയറാൻ വയ്യ എന്ന് പറഞ്ഞു… കുട്ടന് നല്ല പനിയായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു… എന്തൊരുറക്കാ ഇത്… നേരം ഉച്ചയായി.”
എന്റെ കട്ടിലിനടുത്തു സ്റ്റൂളിൽ ഇരിക്കയാണ് ടീച്ചർ. “ഞാൻ ഒമ്പതു മണിക്ക് മുമ്പ് തന്നെ വന്നു… എല്ലാം ലിസിമ്മ എന്നോട് പറഞ്ഞു… രാത്രി ഉറങ്ങാൻ പറ്റിയില്ലല്ലേ?”
രാത്രി ഡ്രസ്സ് എല്ലാം മാറ്റി കിടന്നതാണ് ഞാൻ. മുണ്ടുടുത്താണ് കിടന്നതു… ഇപ്പോൾ അതെ മുണ്ട് കൊണ്ട് ഞാൻ പുതച്ചിരിക്കുന്നു… വേറെ ഒന്നും ധരിച്ചിട്ടില്ല… ടീച്ചർ എന്റെ മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്നു… പനിയൊക്കെ മാറിയിട്ടുണ്ട്… ഞാൻ ടീച്ചറെ മുഖത്തു നോക്കി. അവർ വശ്യമായി പുഞ്ചിരിക്കുന്നു.
“എഴുന്നേൽക്കണ്ടേ?” ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല… ടീച്ചർ എന്റെ നെഞ്ചത്തേക്ക് നോക്കുന്നു… ഒരു രോമം പോലുമില്ലാത്ത എന്റെ നെഞ്ച് പുറത്തു കാണിക്കാൻ എനിക്ക് മടിയാണ്. എനിക്ക് ചമ്മൽ വരുന്നത് ടീച്ചർ അറിയുന്നുണ്ട്.
ടീച്ചറുടെ ബ്ലൗസിനു താഴെ അവരുടെ പൊക്കിൾ പുറത്തു കാണുന്നു. ഒത്തിരി താഴ്ത്തിയാണ് ടീച്ചർ സാരി ഉടുത്തിരുന്നത്… ആദ്യമായാണ് ടീച്ചർ ഇങ്ങനെ സാരി ഉടുക്കുന്നത്… കഴിഞ്ഞ തവണ രാത്രി അടുക്കളയിൽ വച്ചു കണ്ടപ്പോഴുള്ള അതേപോലെ. എന്റെ കണ്ണുകൾ അവിടെ ഒന്നുടക്കി… അത് ടീച്ചർക്കും മനസിലായി. എനിക്ക് കാണാൻ വേണ്ടി ടീച്ചർ മനഃപൂർവം പൊക്കിൾ വെളിയിൽ ആക്കിയതാണോ? വെളുവെളുത്ത ആ ആലിലവയർ ആരെയും കൊതിപ്പിക്കുന്നതാണ്. എന്റെ അരക്കെട്ടിൽ ഒരു ചലനം ഞാനറിഞ്ഞു… ഞാൻ ഇന്നറൊന്നും ധരിച്ചിട്ടില്ല. എന്റെ കുട്ടൻ ഇപ്പോൾ എഴുന്നേൽക്കും… ടീച്ചർ കണ്ടാൽ…. വേണ്ട… ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു… എന്റെ നെഞ്ചത്ത് കൈ വച്ച് ടീച്ചർ പറഞ്ഞു… “കിടന്നോളു… ക്ഷീണം വിട്ടിട്ടു എഴുന്നേറ്റാൽ മതി…”
“എഴുന്നേൽക്കണം…” ഞാൻ പറഞ്ഞു…