മുനി ടീച്ചർ 4 [Decent] 665

“ഒന്ന് കൂടി… അവസാനത്തേത്?”
ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ തല മെല്ലെ തിരിച്ചു ടീച്ചറുടെ വയറിലിക്കും പിന്നീട് മുഖത്തേക്കും നോക്കി. ആലില വയറും പൊക്കിൾ ചുഴിയും മുഴുവനായി പുറത്തു കാണത്തക്ക വിധത്തിൽ ടീച്ചർ സാരി വളരെ താഴ്ത്തിയാണ് ഉടുത്തത്.
എന്റെ പെനിസ് തടിച്ചു വീർത്തു. കസേരയിൽ ഇരിക്കുന്ന കാരണം അവനെ കാണാൻ പറ്റില്ല. എന്റെ ഹൃദയം പടപടാ ഇടിക്കുന്നു.
ഒന്നുകൂടി അവിടേക്കു നോക്കണം എന്നെനിക്കുണ്ട്. പക്ഷെ ധൈര്യം വരുന്നില്ല. ടീച്ചർ മെല്ലെ നടന്നു സ്റ്റവ്വിൽ നിന്ന് ഒരു ദോശയെടുത്തു മെല്ലെ വന്നു എന്റെ പ്ലേറ്റിൽ വച്ച്. ഈ അവസരം മുതലാക്കി ഞാൻ ആ വയർ ഒന്ന് കൂടി ആസ്വദിച്ചു. ടീച്ചർ ഇത് കണ്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. എനിക്ക് കാണാൻ വേണ്ടി തന്നെയാണ് അത്രയ്ക്ക് താഴ്ത്തി ടീച്ചർ സാരി ഉടുത്തിരുന്നത് എന്ന് ഉറപ്പായി. ലിസിമ്മ ഇവിടെ വരില്ല എന്നും ടീച്ചർക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്.
“ലിസിമ്മ നല്ല ഉറക്കത്തിലാണല്ലേ?” ടീച്ചർ അർഥം മനസ്സിലാക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“അതെ… ഇനി ഒരു മണിക്കൂറെങ്കിലും ഇങ്ങനെ മയങ്ങി കിടക്കും. മരുന്നിന്റെ ഫലമാണ്.”
അപ്പോൾ ലിസിമ്മ ഇപ്പോഴൊന്നും വരില്ല എന്ന ഉറപ്പുള്ളതുകൊണ്ടാണ് ടീച്ചർ എന്നെ ഇങ്ങനെ കൊതിപ്പിക്കുന്നത്. രണ്ടും കല്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു:
“ടീച്ചർ ഇങ്ങനെ സാരി ഉടുത്താൽ നല്ല ചന്തമാണ്.”
“താങ്ക് യു!!”
“രാവിലെ എന്നെ വിളിക്കാൻ വന്നപ്പോഴും ഇതുപോലെ ആണല്ലോ ഉടുത്തത്… നല്ല ചന്തമായിരുന്നു…”
“ഓഹ്, അപ്പോ രാവിലെയും ശ്രദ്ധിച്ചു… അല്ലേ?”
“ശ്രദ്ധിക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെ അല്ലെ അങ്ങനെ ഉടുത്തത് … അപ്പൊ പിന്നെ ശ്രദ്ധിക്കണ്ടേ?”
“അയ്യെടാ, ആരു പറഞ്ഞു?”
“ആരെങ്കിലും പറയണോ? ഞാൻ കൊച്ചു കുട്ടിയൊന്നുമല്ല… എനിക്ക് കാണാനല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ…. എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ താഴ്ത്തി ഉടുത്താൽ പോരെ?”
ടീച്ചറുടെ വയറിലേക്കും പൊക്കിളിലേക്കും നോക്കിക്കൊണ്ടു ഞാൻ മറുപടി കൊടുത്തു. രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു: “ഇങ്ങനെ കൊതിപ്പിക്കരുത് കേട്ടോ ടീച്ചറെ.”
“അതിനു നീ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ കൊതിക്കുന്നത്?”
“ടീച്ചറെ ഇങ്ങനെ കണ്ടാൽ എങ്ങനെ കൊതി വരാതിരിക്കും??”
“ഒന്ന് പോടാ കൊതിയാ… നീ ഇത്ര വലിയ കൊതിയനാന്ന് അറിഞ്ഞില്ല.”
ഇതും പറഞ്ഞു ടീച്ചർ എന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും പ്ലേറ്റ് എടുത്തു ബേസിനിൽ കൊണ്ടുപോയി വച്ചു. ടീച്ചറുടെ വടിവൊത്ത നിതംബങ്ങളുടെ ചലനം എന്റെ സിരകളിൽ ഒരായിരം മിന്നൽ പിണരുകൾ പായിച്ചു.
“ഞാൻ കൊതിയൻ തന്നെ. സമ്മതിച്ചു. മുരളി ചേട്ടന്റെ ഒക്കെ ഭാഗ്യം… ആ ഭാഗ്യത്തിന്റെ ഒരു രണ്ടു ശതമാനം കിട്ടിയാൽ മതിയായിരുന്നു… എനിക്ക് അസൂയയാണ് ചേട്ടനോട്.”
ഇതിനു ടീച്ചർ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ചേട്ടനെ കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ ടീച്ചർക്ക് എന്തോ ഒരു വിഷമം ഉള്ള പോലെ ഞാൻ വീണ്ടും നോട്ടീസ് ചെയ്തു. എന്തായാലും അതിനെ കുറിച്ച് ഇനി സംസാരിക്കേണ്ട എന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
“നിന്റെ ഉറക്കൊക്കെ തീർന്നോ? എന്തൊരു ഉറക്കമായിരുന്നു രാവിലെ… വല്ല മരത്തടിയും വെട്ടിയിട്ട പോലെയായിരുന്നു…”
“യാത്രയുടെ ക്ഷീണം കാരണമല്ലേ. പിന്നെ, എത്തിയപ്പോ ചെറിയ പണിയുമുണ്ടായിരുന്നു. “