മുനി ടീച്ചർ 5 [Decent] 290

“പിന്നെ എങ്ങനെ ആണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്?”

“ഉറങ്ങുന്ന നേരത്തു ഇങ്ങനെ കടന്നു വരാമോ?”

“ലിസിമ്മ വീണ്ടും വീണ്ടും പറഞ്ഞതുകൊണ്ടാ ഞാൻ വന്നത്. രാവിലെയും അതുപോലെ തന്നെ ഇപ്പോഴും. ഫോണിലേക്കു ഒരുപാട് വിളിച്ചിട്ടും എടുക്കാത്തത് കൊണ്ട് അല്ലെ വരേണ്ടി വന്നത്. ഒരുപാട് സോറി. അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ചെയ്തതല്ല.”

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. കുറച്ചു ഗൗരവത്തിൽതന്നെ ഇരുന്നു.

“എന്നോട് പിണങ്ങല്ലേ… ഞാൻ അങ്ങനെ പറയാൻ പാടില്ലായിരുന്നു. സോറി! കുട്ടനെ വേദനിപ്പിക്കാനോ കളിയാക്കാനോ വേണ്ടി പറഞ്ഞതല്ല.” കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന എന്നോട് ടീച്ചർ കുനിഞ്ഞുനിന്ന് തൊഴുതു കാണിച്ചു.ഇന്നലത്തെപോലെയല്ല ഇപ്പോൾ ടീച്ചറുടെ സാരിയും ബ്ളൗസുമെല്ലാം. എന്റെ മനസലിയാൻ ഇതിലധികം ഇനിയെന്തുവേണം?

എന്നാലും ഗൗരവം വിടാതെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.”ഇന്നലത്തെ മട്ടും ഭാവവും വേഷവുമൊന്നുമല്ലല്ലോ ഇന്ന്.”

ടീച്ചർ ഇതിനു മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ദയനീയമായൊരു നോട്ടം മാത്രം സമ്മാനിച്ചു. എന്റെ മനസ് ശരീരത്തിലലിഞ്ഞുചേരുന്നപോലെ തോന്നി. ഇനിയും ടീച്ചറോടു ദേഷ്യപ്പെടാൻ എന്നെക്കൊണ്ടു പറ്റില്ല. എന്നാലും ഗൗരവം വിടാത്ത രൂപത്തിൽത്തന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞു: “ഓക്കേ, ഞാൻ വരാം.”

ഇത് കേട്ടയുടനെ ടീച്ചർ താഴേക്ക് പോയി. പിന്നാലെ ഞാനും മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു താഴേക്ക് പോയി. ലിസിമ്മ അവരുടെ ബെഡിൽ കിടക്കുകയാണ്.

“എങ്ങിനെയുണ്ട് പനി, ലിസിമ്മെ?”

“പനിയൊക്കെ ഇന്നലെത്തന്നെ മാറി. ശരീരവേദനയുണ്ട്.”

“കുട്ടൻ ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നോ?”

ഞാൻ ലിസിമ്മയുടെ അരികിൽ മെത്തയിൽ ഇരുന്നു.