മുനി ടീച്ചർ 6 [Decent] 317

“ശെരിയാ. നഗരങ്ങൾ ബോറിങ് ആണ്. മനുഷ്യ ജീവിതം വേഗത്തിലാക്കുന്ന ഒരുകൂട്ടം മനുഷ്യ മെഷീനുകളുള്ള ഫാക്ടറികളാണ് നഗരങ്ങൾ.”

“അപ്പൊ ഗ്രാമങ്ങളോ?”

“പ്രകൃതിക്കൊപ്പം പ്രകൃതിയുടെ വേഗത്തിൽ മാത്രം സഞ്ചരിച്ചു ജീവിതം ആസ്വദിക്കാനുള്ള ഇടങ്ങളാണ് ഗ്രാമങ്ങൾ. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവിടേക്കുള്ള യാത്രകൾ എന്നും എന്നെ മോഹിപ്പിക്കുന്നവയാണ്. കൂടെ അതേ താല്പര്യങ്ങളുള്ള ആരെങ്കിലുമുണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ വേറെയെന്തുവേണം?”

സംസാരം നീളുന്നതിനിടക്ക് എന്റെ കുട്ടൻ മെല്ലെ ഉറങ്ങി എന്റെ നാഭിയിലേക്കുണവീണു. അവനെ തൽക്കാലം തണുപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ടീച്ചർ അൽപനേരം മറ്റുകാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചതാണോ എന്നെനിക്കുതോന്നി.

“ഇവനുറങ്ങിയല്ലോ.” ഇപ്പോഴും നിലത്തു തലയിണയിൽ മുട്ടുകുത്തി എന്റെ തുടകൾക്കികയിലിരിക്കുന്ന  ടീച്ചർ അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

“ഉറങ്ങട്ടെ. ടീച്ചർ വാ.” ഞാൻ ടീച്ചറെ കൈകൾ പിടിച്ചു സോഫയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ടീച്ചർ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു എന്റെ ചാരെ വന്നിരുന്നു. ഞാൻ അഴിച്ചിട്ട എന്റെ ടീഷർട്ടെടുത്തു എന്റെ അരയിൽ വച്ചു. എന്റെ കുട്ടൻ ഇപ്പോൾ അതിനടിയിലായി.

എന്റെ ഇടതുവശത്തിരുന്ന ടീച്ചറുടെ നനുനനുത്ത കൈപടലം ഞാൻ എന്റെ കൈകളിൽ വച്ചു. മൃദുലമായ ആ വിരലുകൾ ഞാൻ തലോടിക്കൊടുത്തു. കൈനഖങ്ങളിലെ പോളിഷ് വളരെ മിനുസമുള്ളതാണെന്നു തോന്നി. നഖങ്ങളെല്ലാം വെട്ടിയൊതുക്കിയിരിക്കുന്നു. കുറേനേരം ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ മുട്ടിമുട്ടിയിരുന്നു.

“എല്ലാവര്ക്കും ജീവിതത്തിൽ എത്രയെത്ര ആഗ്രഹങ്ങളാ അല്ലെ കുട്ടാ?”

“ശെരിയാ ടീച്ചറേ, ടീച്ചർക്കില്ലേ ആഗ്രഹങ്ങൾ?”