മുനി ടീച്ചർ 6 [Decent] 317

എനിക്ക് എന്തൊന്നില്ലാത്ത ഒരു മരവിപ്പ് ബാധിച്ച പോലെ. ടീച്ചർ ചെയ്യുന്നതെല്ലാം ഞാനാസ്വദിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും സുഖത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ എന്തോ ഒരു മാറ്റം വന്നിരിക്കുന്നു. ഒരുപാടു നേരം ടീച്ചർ എന്നെ സുഖിപ്പിച്ചെങ്കിലും എനിക്കു ശരിയാവുന്നില്ല. സുഖമുണ്ടെങ്കിലും അത് അവിടെത്തന്നെ തങ്ങിനിൽക്കുന്നപോലെ.

“ടീച്ചറേ, മതി.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

എന്നാൽ ടീച്ചർ ചെയ്യുന്നത് തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ഞാൻ ടീച്ചറുടെ തലമുടി തലോടിക്കൊണ്ട് വീണ്ടും പറഞ്ഞു: “മതി ടീച്ചറേ, എനിക്ക് ആവുന്നില്ല.”

“എന്താ കുട്ടാ?”

“ശരിയാവുന്നില്ല ടീച്ചറേ. എന്തോ പോലെ.”

“എന്തുപറ്റി കുട്ടാ?”

ഒന്നും പറയാതെ ഞാൻ ബെഡിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. ടീച്ചറും എന്റെ അടുത്തുതന്നെ ഇരുന്നു.

“എന്തുപറ്റിയെടാ?” ടീച്ചർ എന്നെ ചേർന്നിരുന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാൻ എന്റെ ഇടതുകൈകൊണ്ട് ടീച്ചറെ ചേർത്തുപിടിച്ചു. വാത്സല്യത്തോടെ ടീച്ചറെ എന്നെ ഉമ്മവച്ചു. രണ്ടുകൈകളുംകൊണ്ട് ടീച്ചർ എന്നെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. ഇന്നേരം എന്റെ വലതുകൈകൊണ്ട് ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ സുഖിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരുന്ന ടീച്ചർ അല്പനേരത്തിനുശേഷമാണ് ഇതു ശ്രദ്ധിച്ചത്.

“എന്താ കുട്ടാ? എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്?”

അതിനെനിക്കുത്തരമില്ലായിരുന്നു. ഇടതുകൈകൊണ്ട് ഞാൻ ടീച്ചർ മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ചെയ്യുന്നത് തുടർന്നു.

“വേണ്ടെടാ… നമുക്ക് പിന്നെ ചെയ്യാ.”

“വേണ്ട… ഞാൻ ചെയ്തോട്ടെ, ഒന്നു സമ്മതിക്കൂ…” ഞാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ ചെയ്യുന്നത് തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. എനിക്കു വരാൻ ആവുന്ന പോലെ തോന്നി. ഞാൻ ഞരങ്ങുന്ന ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിക്കാൻ തുടങ്ങി. ടീച്ചർ എന്നെ വീണ്ടും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.