മുനി ടീച്ചർ 6 [Decent] 317

“കളിപ്പിക്കല്ലേ…” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

മറുപടി ഒന്നും കിട്ടുന്നില്ല. ടീച്ചർ ഇവിടെ ഉണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നറിയില്ല. ഞാൻ മെല്ലെ ചെന്ന് ലൈറ്റിട്ടു.

വെളിച്ചം നിറഞ്ഞപ്പോൾ അതാ കിടക്കുന്നു ടീച്ചർ എന്റെ ബെഡിൽ എന്റെ പകരം ചെയ്യാനുള്ള വാശിയെല്ലാം പമ്പ കടന്നു. ഒരു വെളുവെളുത്ത പാന്റി ആ മാത്രം ധരിച്ചു നിവർന്നു ബെഡിന്റെ തലഭാഗത്തു ചാരിയിരിക്കുന്ന ടീച്ചറെ ഞാൻ അൽപനേരം നോക്കിനിന്നു.

“വരട്ടെ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ഇങ്ങനെയോ?” എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ടീച്ചർ ചോദിച്ചു.

“പിന്നെ?”

“അറിയില്ല?”

അതിനു മറുപടി പറയാതെ ഞാൻ എന്റെ ടി ഷർട്ടും ബർമുഡയും അഴിച്ചുമാറ്റി. അപ്പോൾ ടീച്ചർ എന്നെ കളിയാക്കാൻ മുഖം പൊത്തി. അന്നേരം ഞാൻ എന്റെ ഇന്നെരും കൂടി അഴിച്ചുമാറ്റി. അപ്പോഴേക്കും അവൻ പൂർണമായും എഴുന്നേറ്റു നിന്നിരുന്നു. ടീച്ചർ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു.

“വരട്ടെ?”

“വാ കുട്ടാ. ദേഷ്യം പോയോ?”

“ഈ നേരത്തൊക്കെ ആരെങ്കിലും ദേഷ്യപ്പെടുമോ?”

“പിന്നേയ്, ഫുഡ് ഇപ്പൊ വരും. ടീച്ചർ പോയി വാങ്ങില്ലേ?”

“പോകാലോ.” രണ്ടുപേരും കുലുങ്ങിചിരിച്ചു.

ബെഡിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ആലിംഗനം ചെയ്തു. ടീച്ചറുടെ കഴുത്തും മുടിയുമെല്ലാം ഞാൻ വാസനിച്ചു. മൃദുലമായി ടീച്ചറുടെ പുറത്തുകൂടെ ഞാൻ തലോടി. ഞാൻ ചോദിച്ചു: “ടീച്ചർ ഈ ഡ്രെസ്സിൽ വാതിൽക്കൽപോയി ഫുഡ് വാങ്ങിയാൽ എങ്ങനെയുണ്ടാകും?”

“പഞ്ചാബി പിന്നെ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല ഈ ഒരു ഓർഡർ.”

“എന്താ ഓർഡർ ചെയ്‌തത്‌?”

“നാനും വെജിറ്റബിൾ കറിയും. പോരെ?” ഇന്നേരം ഞാൻ ടീച്ചറുടെ രണ്ടു നിപ്പിളുകളും മെല്ലെ വിരലുകൾക്കുള്ളിലാക്കി തലോടി.