മുനി ടീച്ചർ 6 [Decent] 317

“ശരിക്കും, അന്നു തീർന്നെന്നാ വിചാരിച്ചതു ഈ കൂട്ട്.” ഞാൻ ടീച്ചറെ മുഖത്തു ഉമ്മവച്ചു വാസനിച്ചു.

“അങ്ങിനെ തീർന്നാൽ പറ്റുവോ? കൂട്ട് നിനക്കുമാത്രമല്ലല്ലോ എനിക്കും വേണ്ടേ?”

“അതൊക്കെ പിന്നീടല്ലേ മനസിലായത്. അന്നെനിക്ക് ടീച്ചർ മുരളിച്ചേട്ടന്റെ കൂടെ എൻജോയ്‌ച്ചെയ്തു ജീവിക്കുന്ന ഒരു സുന്ദരിയല്ലേ. ഞാൻ ഒരു വെറും അയല്പക്കത്തെ പയ്യൻ.”

“പോടാ, അങ്ങിനെയൊന്നും പറയല്ലേ.”

“അതുപോട്ടെ. പിന്നേയ്, ഒരു കാര്യംകൂടി പറയട്ടെ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ഉം. പറ.”

“പിന്നേയ്, അന്നു ഞാൻ അതു വസാനിച്ചുനോക്കി. എന്റെ മേലൊക്കെ വച്ചു.”

“അയ്യേ, വൃത്തികേട് പറയല്ലേ.”

“വൃത്തികേടൊന്നുമല്ല. സത്യം. ഞാൻ കുറെ വസാനിച്ചു.”

“എന്നിട്ട്?” ടീച്ചർ എന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞുകിടന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാ ഒരു സുന്ദരിയുടെ അവിടത്തെ വാസന കിട്ടുന്നത്. അതെന്നെ  മത്തുപിടിപ്പിച്ചെന്റെ ടീച്ചറേ…” ടീച്ചറെന്റെ വായ പൊത്തി.

“കയ്യെടുക്ക്.” ഞാൻ വിരലിൽ മെല്ലെ കടിച്ചു. “പറയട്ടെ.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“വേണ്ട.”

“ഇന്നുകിട്ടിയ അതേ വാസന. ശരിക്കും ഇന്നു എനിക്കതോർമ്മവന്നു.” ടീച്ചർ മെല്ലെ എന്റെ കവിളിൽ തട്ടുന്നു. സ്നേഹത്തോടെ ലാളനയോടെ മെല്ലെ അടിക്കുന്നപോലെ.

“അന്നുചെയ്തത് തെറ്റാണെന്നറിയാം. പക്ഷെ ചെയ്തപ്പോൾ അങ്ങിനെ തോന്നിയില്ല. എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.”

“ഏയ്, സാരല്യ.”

“ഒന്നൂടെ പറയട്ടെ?”

“പറ പറ, ഇനിയെന്ത് ഒളിക്കാൻ?”

“പിന്നേ, ടീച്ചറോട് അന്നതുപറയുമ്പോൾ ടീച്ചർ നാണിച്ചുപോകും എന്നാ ഞാൻ കരുതിയത്. ടീച്ചറെ അതുംപറഞ്ഞു കളിയാക്കാമെന്നും കരുതി. സോറി.”