മുനി ടീച്ചർ 6 [Decent] 317

“ഏയ്, ഇല്ല. പേടിക്കണ്ട.”

“അങ്ങിനെ പേടിയൊന്നുമില്ല. ലക്ഷ്മിയുടെ വീട്ടിൽ ആണല്ലോ ടീച്ചർ താമസം.” ഞാൻ മെല്ലെ ചിരിച്ചു.

“ഒന്നുപോടാ..” ടീച്ചർ എനിക്കുനേരെ കയ്യോങ്ങി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രണ്ടുപേരും അല്പം കുലുങ്ങിചിരിച്ചു.

“നാൻ എടുക്കൂ. ഈ കറി നോക്കൂ. കുറച്ചു സ്വീറ്റ് ആകും. കുറച്ചെടുത്തു വേണേൽ വീണ്ടും ഒഴിച്ചോളൂ.” ഞാൻ അല്പം കറി ടീച്ചർക്ക് ഒഴിച്ചുകൊടുത്തു.

“ഇതു കൊള്ളാലോ.” ടീച്ചർ കറിയായ വിരലുകൾ ഊമ്പിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. കാണാൻ എന്തൊരു ചന്തം.

“പിന്നെ, ലക്ഷ്‌മി വിളിച്ചിരുന്നോ?”

“ഉം, ഞാൻ അങ്ങോട്ടു വിളിച്ചിരുന്നു.”

“അതെപ്പോ? ഞാനറിഞ്ഞില്ലല്ലോ.”

“ഓഹ്, എല്ലാം നീ അറിയണോ?”

“ഏയ്, അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല. ചോദിച്ചു. അത്രതന്നെ.”

ഇങ്ങനെ കൊച്ചുവാർത്തമാനങ്ങൾ പറഞ്ഞിരുന്നു ഞങ്ങൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. ടീച്ചർ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നു ആസ്വദിച്ചു. സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ടീച്ചറുടെ ചുണ്ടുകളും കണ്ണുകളും നോക്കിനിന്നു. ടീച്ചർ കാൺകെ തന്നെ. ടീച്ചറുടെ തുടുത്ത കവിളുകൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഓരോ ചലനങ്ങളും സുന്ദരവും വശ്യവുമാണ്. ഇങ്ങനെ ആസ്വദിച്ചു ആദ്യമായി ഭക്ഷണം കഴിച്ചത് ഇന്നലെ ലഞ്ച് സമയത്താണ്.

“ഒരു വിശപ്പു മാറി, അല്ലെ?”

“അതേ, മറ്റേ വിശപ്പ് മാറിയില്ലല്ലോ, അല്ലെ?”

“നോക്കാം.”

“അതു നമുക്ക് സാവധാനം മാറ്റിയാ മതി.” ഞാൻ എന്റെയും ടീച്ചറുടെയും പ്ലേറ്റുകളെടുത്തു എഴുന്നേറ്റു. രണ്ടിലേയും ബാക്കിവന്നവ വേസ്റ്റ് ബോക്സിലിട്ടു. അപ്പോഴേക്കും ടീച്ചർ മറ്റു പാത്രങ്ങൾ മാറ്റി ബേസിനിൽ വക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. രണ്ടുപേരും ചേർന്ന് പാത്രങ്ങൾ കഴുകി ടേബിളും വൃത്തിയാക്കി.