മുനി ടീച്ചർ 6 [Decent] 317

“ടീച്ചറുടെ ഈ കിടപ്പ് കണ്ടാലറിയില്ലേ?” സോഫയിൽ ചാരി എന്റെ മേലേക്ക് വീണുകിടക്കുന്ന ടീച്ചറുടെ വയറിലൂടെയും അരക്കെട്ടിലും തലോടിക്കൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു. മറുപടിയായി ടീച്ചർ എന്നെ കവിളിൽ ചുംബിക്കുക യും കടിക്കുകയും മാത്രം ചെയ്തു.

“ടീച്ചർ ഇങ്ങനെ കുറെ ചെയ്‌താൽ അവനു ടീച്ചറെ കാണേണ്ടിവരും.”

“ഞാൻ കണ്ടതാണല്ലോ കുറെ തവണ.”

“കുറെ തവണയോ? രണ്ടുതവണയല്ലേ?”

“രണ്ടോ? അപ്പോ ആദ്യം കണ്ടത് നീയും അവനും മറന്നോ?”

“ആദ്യമോ?”

“ഉം, മറന്നോ?”

“ഏയ് ടീച്ചറേ, വേണ്ട വേണ്ട.” ടീച്ചർ പറയുന്നത് എന്താണെന്ന് എനിക്കു പിടികിട്ടി.

“എന്താ? നാണമായോ? കളിയാക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല. പറഞ്ഞുപോയി.”

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ശെരിക്കും പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ എന്തോ ഒരാവസ്ഥയിലായി. അവൻ പെട്ടെന്ന് ചെറുതാക്കാൻ തുടങ്ങുന്നപോലെ എനിക്കുതോന്നി. എന്റെ മുഖത്തു അതു പ്രകടമായോ എന്ന് എനിക്കുതോന്നി. എനിക്ക് ഒന്നും പറയാൻ കിട്ടുന്നില്ല.

“ഇന്നലെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് പറയാൻ തോന്നിയതാ. പിന്നെ നിനക്കിഷ്ടപ്പെടില്ലെന്നു തോന്നി മിണ്ടാതിരുന്നു. ഇപ്പോൾ അറിയാതെ പറഞ്ഞതാ. നമുക്കത്തുവിടാം. വെറുതെ ഈ നല്ല നിമിഷങ്ങൾ നശിപ്പിക്കേണ്ട.”

എനിക്ക് ഒന്നും മിണ്ടാൻ കിട്ടുന്നില്ല. ഞാൻ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നതുകണ്ട ടീച്ചർ എന്റെ കവിളിലൂടെ തലോടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു: “അറിയാതെ പറഞ്ഞതാ കുട്ടാ… വിടൂ.”

“അങ്ങിനെ വിട്ടാ പറ്റുവോ?” ഞാൻ അറിയാതെ ചോദിച്ചു.

“എന്നാ വിടേണ്ട.”

“സത്യം പറ, അന്നു ഞാൻ ശെരിക്കും നേക്കഡ് ആയിരുന്നോ?” ഞാൻ ധൈര്യം സംഭരിച്ചുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു.