മുനി ടീച്ചർ 6 [Decent] 427

“പിന്നെ, പറഞ്ഞുതരില്ല.”

“ടീച്ചർ പറയും. എനിക്കറിയാ.” എന്റെ കുട്ടൻ എന്തെന്നില്ലാത്ത ശക്തിയിൽ വീണ്ടും വലുതായി.

“പറ ടീച്ചറേ, പ്ലീസ്.”

“പോടാ, നേക്കഡ് അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ കാക്കപുള്ളികൾ ഞാൻ എങ്ങിനെ കണ്ടു? ഞാനല്ലേ അന്ന് മുണ്ടെടുത്തു നിന്റെ മേലെയിട്ടത്?”

“ശ്ശെ, ഒരുപാടുതവണ ഞാൻ ആലോചിച്ചു നാണിച്ചിട്ടുണ്ട്.”

“എന്നാലും എനിക്കു അസൂയ തോന്നിപ്പോയി.”

“പോ ടീച്ചറേ.” എനിക്ക് ഒന്നും പറയാൻ കിട്ടുന്നില്ല.

“എന്താ, എത്ര കൂൾ ആയിട്ടാ കുട്ടൻ കിടന്നുറങ്ങുന്നത്, ഒരു ടെൻഷനുമില്ലാതെ, പരമ സുഖം.”

“ഓഹ്, ടീച്ചർക്കെന്താ ഇപ്പൊ ഇത്ര ടെൻഷൻ? ചുമ്മാ..”

“എന്നാലും ഒരു നാണവുമില്ലാതെ. ഒരു ഇന്നറോ ബെര്മുഡയോ ധരിച്ചൂടെ ഉറങ്ങുമ്പോ? ആരെങ്കിലും അങ്ങോട്ട് കയറിവന്നാലോ?”

“അവിടേക്ക് ആരും വരില്ല. ലിസിമ്മ മാത്രമേ വീട്ടിലുള്ളൂ. ലിസിമ്മ ഒരിക്കലും അങ്ങോട്ട് വരില്ല. എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം ഇല്ലെങ്കിൽ അല്ലാതെ.”

“അപ്പൊ ഞാൻ വന്നത് കുറ്റം ആയോ?”

“അങ്ങിനെയല്ല. ടീച്ചർ വരുന്നത് ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. പിന്നെ തുണി ഇല്ലാതെ അല്ല കിടന്നത്. അതു നീങ്ങിപ്പോയതല്ലേ? പിന്നെ ഞാൻ അറിയാതെ ഉറങ്ങിയതാ.”

“ശെരി ശെരി, എന്തായാലും പേടിച്ചുപോയി ഞാൻ.”

“എന്നാ പിന്നെ വിളിക്കാതെ താഴേക്കുതന്നെ പോയാൽ പോരായിരുന്നോ?”

“ശെരിക്കും പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ താഴേക്കുതന്നെ പോയതാ.”

“എന്നിട്ട്?”

“ലിസിമ്മ ചോദിക്കില്ല നിന്നെ വിളിച്ചില്ല എന്ന്? പിന്നെ, വിളിച്ചു എന്ന് കള്ളം പറയാനും പറ്റില്ല. കളവു പറഞ്ഞാലും പ്രശ്നമാണ്. നീ വരാത്തത് കാണുമ്പോൾ ലിസിമ്മതന്നെ അവിടേക്കു കയറിവന്നാലോ എന്നൊരു പേടിയും തോന്നി. ഞാൻ പാതിക്കുവച്ചു വീണ്ടും മേലേക്കു കയറിവന്നു.”