മുറ്റത്തെ മുല്ല [kambi annan] 420

അജയൻ കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് വന്ന് ഊണ് കഴിച്ചു. വാവ പഴയ പോലെ വിളമ്പിക്കൊടുത്തു. എല്ലാരും കൂടിയിരുന്ന പതിവുപോലെ ഊണ് കഴിച്ചു.അജയൻ മുറിയിൽ ഉമറത്ത് വന്നിരുന്നു.എന്തൊക്കെയൊ പേടിച്ചു.വലിയ കാര്യമൊന്നുമില്ലാന്നറിഞ്ഞപ്പോ ഒരു സമാധാനം.പകല മുഴുവനും അജയന്റെ മനസ്സിൽ തീയായിരുന്നു. എന്തെല്ലാം പ്രതീക്ഷകളോടെയാണ് വാവയുടെ കല്യാണം നടത്തീത്. മറ്റെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ എങ്ങനെ സഹിക്കാൻ കഴിയും.അമ്മ വാവയുടെ ഉള്ളറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.വാവയാണെങ്കില് ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത പോലെ,
ഒന്ന് രണ്ട് ദിവസം അങ്ങനെ പോയി. ഒരു ദിവസം രാത്രി ഉറങ്ങിക്കിടന്നപ്പോൾ അജയന്റെ മുറിയിലേക്ക് ‘അമ്മ വന്നു.അജയനൊന്ന് പേടിച്ച പോയി. എന്താണാവോ ഈ രാത്രി…സമയം കൊറെ ആയി. അമ്മയെന്തിനാ ഈ പാതിരാത്രി വന്നത്.അജയൻ ഡിംലൈറ്റിട്ടു.
“നീ ഒറക്കായോ…’

“ഇല്ലമെ . എന്താ ഈ രാത്രി. വല്ല കൊഴപ്പോണ്ടൊ…’ഞാൻ കട്ടിലിൽ ചാരിയിരുന്നു.

“നീ പേടിക്കണ്ടാ. വാവ ഒറങ്ങാൻ കാത്തിരുന്നതാ..അതാ ഈ സമയത്ത്. അമ്മക്ക് നിന്നോടൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്.” ഞാൻ അമ്മയെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.

“വാവേടേ കാര്യം പറയാനാ.രണ്ട ദിവസ്സായി പറയണോന്ന് വിചാരിച്ചിട്ട്. നിന്നോട് അത് പറയാൻ അമ്മക്കൊരു ചമ്മലാ. പിന്നെ ആലോചിച്ചപ്പോ പറയാതിരുന്നട്ട കാര്യോല്ല..വേറേ ആരോടാ ഇത് പറയാ.”

“അമ്മ എന്താന്ന് വച്ചാ പറയ്ക്ക്. നമ്മള തമ്മില് എന്തിനാ ഒരു മറവ്. എന്താണെങ്കിലും പറയ്

“അമ്മ എങ്ങനാ മോനോട് പറയ
“അമ്മ എങ്ങനാ മോനോട് പറയണത്. നിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി പറയാൻ അമ്മക്ക് പറ്റണില്ല. നീ ആ ലൈറ്റ് കെടത്ത് ഞാൻ ലൈറ്റോഫാക്കി.

“വാവേടേ കാര്യം എന്താന്നോ. കല്യാണം കഴിക്കണ ചെറുക്കന് പെണ്ണിനെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ കൊതീണ്ടാവില്ലെ.ആദ്യ ദിവസം അവൻ വാവേനെ കേറിപ്പിടിച്ചു.സാരിയൊക്കെ പിടിച്ച് വലിച്ച മുലയിൽ ഒക്കെ പിടിച്ചു. ഈ പൊട്ടിപ്പെണ്ണ ആകെ പേടിച്ചുപോയി. അവൻ ഇവൾടെ മോളീ കേറി കെടന്നപ്പോ അവള, പിടിച്ച് തള്ളി,അവൻ താഴെ വീണു .ഇതെല്ലാ ആണുങ്ങളും ചെയ്യണതല്ലെ. അതാ കാര്യം. അവള് പറയണത് ഇവിടെ തന്നെ ”

അമ്മ ചിരിക്കുന്നു.”നമ്മള് ഇതിലെന്താടാ ചെയ്യണത്

“അമ്മ തന്നെ പറയ.