നാലുമണിപ്പൂക്കൾ 3 [ഷജ്നാദേവി] 420

‘വായിലിരുന്നത് വലുതാവുന്നല്ലോ ഈശ്വരാ പേടിയാവുന്നു’ അവളവന്റെ അരയിൽ പിടിച്ചടുപ്പിച്ച് വലിച്ചുകുടിച്ചു. ചേലൊത്ത കുണ്ണയെ കടിച്ചുവലിച്ച പെണ്ണതിനെ കൊത്തിവലിച്ചു. ഇനിയുമിത് തുടർന്നാൽ കൊതിപൊട്ടി ചെക്കൻ പണിയാക്കുമെന്ന് ചിന്തിച്ച സംവൃത വായെടുത്ത് അംജദിലേയ്ക്ക് വലിഞ്ഞുകയറിയവന്റെ കഴുത്തിൽ നക്കിക്കുടിച്ചു. അവനാകെ കോരിത്തരിച്ച് സംവൃതയുടെ നിതംബത്തിൽ പിടിച്ച് ഞെരിച്ചു. അവനതിൽ പിച്ചിപ്പിടിച്ച് ചുവപ്പിച്ചുണർത്തി. അംജദ് തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളെ പിടിച്ച് വെറും നിലത്ത് മലർത്തിക്കിടത്തിയവളോടൊപ്പം ഊർന്നുവീണു. അവളുടെ കഴുത്തിൽ നാവിട്ടുഴിഞ്ഞ് രതിസുഖത്തിന്റെ പരകോടിയിലെത്തിച്ചു. അവൾ ശ്വാസം കിട്ടാതെ നിലയില്ലാക്കയത്തിൽ തുഴഞ്ഞ് തളർന്നു. സംവൃത അവന്റെ കഴുത്തിൽ കൈചുറ്റി വരിഞ്ഞ് സഹിക്കുന്നില്ലെന്ന സൂചന നൽകി. അവനും ഇനിയും കാത്തിനിൽക്കാൻ വയ്യ. അവനെണീറ്റ് പടർന്നുതളർന്ന പെണ്ണിന്റെ വെണ്ണതോൽക്കുമഴകൊത്ത, പതുപതുത്തു മിനുക്കിട്ട കാലുകളിൽ ഒന്നു മുത്തിയതിനെ രണ്ടായ് പിളർന്നകത്തുകയറി. സംവൃതയിൽ ആഘോഷത്തിരി തെളിഞ്ഞു..,ഒപ്പം ആശങ്കയും.

‘ഒന്നാമതിത്ര വലുത്.രണ്ടാമത് കൊല്ലമൊന്നായി ചെറുവിരലെങ്കിലും അതിനുള്ളിൽ കയറിയിട്ട്.! എന്തുവന്നാലും സഹിക്കുക തന്നെ..,നേരിടുക തന്നെ. അല്ലാതെ ചെക്കന്റെ സുഖം വേണ്ടാന്ന് വെക്കാനൊന്നും സംവൃതയെ കിട്ടില്ല!’

ഒന്നു പെറ്റ ചെമ്പകപൂറ്, ഒന്നും പെറാത്തത് പോലെ ഇടുങ്ങിനിന്നു ഇടുങ്ങിനിന്ന ഇടവഴിയിലവൻ കാളവണ്ടി തള്ളിക്കയറ്റി. കയറുന്നില്ല ഇടവഴിക്കെന്തിടുക്കം!!!എന്തിറുക്കം!!! ഇടുങ്ങിയ മൊഞ്ചത്തിപ്പൂറ്റിലേയ്ക്ക് അവനൊന്നുകൂടി ആഞ്ഞുതള്ളി അഗ്രം ഉള്ളിൽ കയറ്റി. അവളൊന്ന് പിന്നോട്ടാഞ്ഞു,പിന്നൊരു സുഖത്തിലൊന്ന് മുന്നോട്ടും. അവൻ ഒന്നുകൂടി തള്ളിയതിനെ പകുതിയോളം ചുടുപൂറ്റിൽ കയറ്റി. അവൾക്ക് വേദനിച്ചെങ്കിലും കടിച്ച് പിടിച്ചൊന്നു മുന്നോട്ട് തള്ളിക്കൊടുത്തു. വേഗമൊന്ന് കയറിക്കിട്ടിയാൽ ശരിക്കും സുഖിക്കുമെന്ന് ശരിക്കറിയാവുന്ന പെണ്ണവന്റെ ചന്തിയിൽ പിടിച്ച് തന്നിലേയ്ക്കടുപ്പിച്ചു. വഴുത്ത പൂറ്റിനുള്ളിലത് മുഴുവനായും കയറിപ്പോയതും അതിനുള്ളിലെ ചൂടിൻ സുഖത്തിലവൻ ചലിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“പതിയെ മതീടാ മുത്തേ..”