നാലുമണിപ്പൂക്കൾ 3 [ഷജ്നാദേവി] 420

പതിയെ കൈകൾ വിടർന്ന വാടാമല്ലി ചുണ്ട് വിടർന്ന് ചിരിച്ചു. സുഖം മാറിയ പെണ്ണ് പതിയെ നാണത്തിൽ മുഖം പൊത്തി. അവനെണീറ്റ് തന്റെ ബർമുഡയെടുത്തിട്ടു. അവൾ അവനെ നോക്കാനാവാതെ അങ്ങിനെത്തന്നെ കിടന്നു. വള്ളിപൊട്ടിയ ബ്രായും കീറിയ ഷഡ്ഡിയുമെടുത്തവൻ ടീച്ചർക്ക് നൽകി. അത് കണ്ടവൾ കണ്ണുവിടർന്ന് ചോരച്ചുണ്ട് വിരിച്ച് കൊഞ്ചിച്ചിരിച്ചു.

“ആ നൈറ്റിയിങ്ങെടുക്ക്” അവൾ മാറിടം പൊത്തിപ്പിടിച്ച് തുടയിറുക്കി നാണം മറച്ച് പറഞ്ഞു.
“ഉം..” അവനൊന്നിരുത്തി മൂളി അവളുടെ വസ്ത്രമെടുത്തു കൊടുത്തു.
ബട്ടൺ പൊട്ടിയ ഷർട്ടെടുത്തവൻ വക്ക് പൊട്ടിയവനെപ്പോലെ അവൾ നൈറ്റിയിടുന്നതും നോക്കിയിരുന്നു.

“ടീച്ചറേ ഞാൻ പോട്ടെ”

“ഉം നോക്കിപ്പോണേ..”

“നാളെ വരണോ?”

“അയ്യടാ മത്യായില്ലെ ചെക്കന്?”

“വരണ്ടെങ്കി വേണ്ട..”

“വേണം.. എന്നാലും നാളെ വേണ്ട. കുറച്ച് ദിവസം കഴിയട്ടെ”

“ഉം..”

“നീയവളെ പ്രേമിച്ചോടാ.ഇനി ടീച്ചർക്ക് ദേഷ്യാവില്ല. ഇടയ്ക്കൊന്ന് വന്നാൽ മതി‌ ടീച്ചർടെ അടുത്തേയ്ക്ക്”

“ആ പ്രേമൊക്കെ പോയി ടീച്ചറേ” അവൻ നടന്നതൊക്കെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൾക്കും വിഷമമായി.

“അപ്പോ സംഗീതയോ?”

“ഓൾക്ക് ഇപ്പളും ണ്ട്”

“എന്നാ അവളെ നോക്ക്.പിന്നെ എല്ലാ പിള്ളേരെയും പോലെ ഇതൊന്നും ആരോടും പറയല്ലേ ട്ടോ”

“ഇല്ല ടീച്ചറെ ഞാൻ പോണ്”

“ഉം എന്നാൽ താ” അവളവനെ വരിഞ്ഞ് പിടിച്ച് കണ്ണിൽ നോക്കി.
അവനവളുടെ ചുണ്ടിലൊന്ന് മുത്തി വീട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്നു. അവൾ ചിന്നിത്തെറിച്ച ചുടുദ്രവം കീറിയ അടിവസ്ത്രത്തിൽ തുടച്ച്, കഴിഞ്ഞുപോയ സുന്ദരനിമിഷങ്ങളെ മനസ്സിൽ താലോലിച്ച് നാണിച്ച് ചിരിച്ച് റൂമിലേയ്ക്ക് കയറി.

കാലത്ത് സ്കൂളിൽ പോകുമ്പോളവൻ പുതുസ്വപ്നങ്ങൾ‌ നെയ്തു തുടങ്ങി. എന്തു വന്നാലും സംഗീതയാവണം കൂടെ ജീവിക്കേണ്ടവൾ. നാടെതിർക്കട്ടെ വീടെതിർക്കട്ടെ, സ്നേഹമുള്ള പെണ്ണിനെ വിടാൻ തോന്നുന്നില്ല.