നാലുമണിപ്പൂക്കൾ 4 [ഷജ്നാദേവി] 242

“അയ്യോടാ…ഇന്ന്ട്ടെന്തെങ്കിലും തോന്ന്ണ്ടാ വാവക്ക്?” കുസൃതിയോടെ അവളത് പറയുമ്പോൾ കണ്ണുനീർ വാർന്നു തുടങ്ങുന്നേയുള്ളായിരുന്നു.

“ഇല്ല മുത്തേ ഞാൻ വെറ്തെ പറഞ്ഞതല്ലെ.”

“വെറ്തെ പറഞ്ഞാണെങ്കി കൈയിട്ത്തോ.” അവളവന്റെ കൈപിടിച്ച് പിണങ്ങി‌നിന്നു.

“ഇന്റെ സംഗീതേ അന്ന് തോന്ന്യ പോലൊന്നും ഇക്ക് തോന്ന്ല്ലാ ഇപ്പൊ”

“അതെന്താ അനക്ക് ടീച്ചറോടേ തോന്നൊള്ളൂ?” ആ ചോദ്യം അവനെ വല്ലാതുലച്ചു.

“സംഗീതക്കെന്താ വേണ്ട്യേ ഞാൻ ചീതേരാം” അവൻ തെല്ല് നീരസത്തോടെയാണത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും അവൾക്ക് വാശിയായിരുന്നു. ഇനിയെന്റെ ചെക്കൻ എവിടെയും പോകരുത്. എന്നെയല്ലാതെ മറ്റൊരുത്തിയെ നോക്കുക പോലും ചെയ്യരുത്. അതിനായ് ഒരുങ്ങിത്തന്നെയാണവൾ നിന്നത്.

“ഇയ്യി സംവൃതട്ടീച്ചറെ ചെയ്തോക്കെ ഇന്നെ ചീതോ!!! പിന്നൊര് കാര്യം ടീച്ചറെട്ത്ത് ഞി പോവുല്ലാന്ന് സത്യം ചിയ്യ്.”
അവൾ‌ നീട്ടിക്കൊടുത്ത കരിവളയിട്ട കൈകളിലവൻ സത്യം ചെയ്ത് പെണ്ണിനെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ച് മാറിടത്തെ നെഞ്ചിലമർത്തി. അവന്റെ കൈകൾ പതിയെ മാറിടത്തിൽ മുറുകുംതോറും സംഗീതയ്ക്ക് അവനോട് എന്തെന്നില്ലാത്ത വിശ്വാസം തോന്നി. പ്രിയനെ ചേർന്നിരിക്കുമ്പോൾ‌ വല്ലാത്തൊരു സുരക്ഷിതത്വം തോന്നുന്നു.

അവളവന്റെ തലയിൽ പിടിച്ച് പതിയെ മാറിലേയ്ക്ക് താഴ്ത്തി പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു:
“മോൻക്ക് വേണാത്?”
അവനൊന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. അത് കണ്ട് അവൾ തന്നെ ചുരിദാറിന്റെ ടോപ്പ് സിബ്ബഴിക്കാതെ ആവുന്നത്ര വലിച്ച് താഴ്ത്തി വെളുത്ത ബ്രായിൽ പൊതിഞ്ഞ പൂങ്കുടത്തിനെ പാതി പുറത്തെടുത്തു. അവനതിൽ മുഖമമർത്തിയതോടെ സംഗീതയുടെ സ്വർണ്ണരോമങ്ങളെണീറ്റ് നിന്നു.
അവന്റെ മുടിയിൽ തഴുകിയ സംഗീത ഇടയ്ക്ക് തല പിടിച്ച് തന്നിലേയ്ക്കമർത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവൾ ശ്വാസമെടുക്കുന്ന ശബ്ദം‌ പാർവ്വതിക്കും കേൾക്കാമായിരുന്നു. യാന്ത്രികമായവൾ ബ്രായിൽ നിന്നും ഞെട്ടിനെ പുറത്തേയ്ക്ക് വലിച്ചെടുത്തു. അത് കണ്ടവൻ ഞെട്ടിപ്പോയി.

വെളുവെളുത്ത മുലയിൽ കോരിത്തരിപ്പിന്റെ മുകുളങ്ങകൾ! കാന്താരിച്ചോപ്പ് ഞെട്ടിനു ചുറ്റും ചുവന്നുള്ളിച്ചേലുള്ള മുറ്റം!