നാഗത്ത് മന [Bijoy] 682

അമ്മയേക്കാൾ പ്രായം കൊണ്ട് ഇളയത് ആയതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ അവരെ ചെറിയമ്മ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ആ സാരിയും ഉടുത്ത് അവരങ്ങനെ നിന്നാൽ ആരും ഒന്ന് നോക്കും. അത്രയും സുന്ദരിയാണ്. എന്നാൽ ചെറിയമ്മേടെ നോട്ടം കുറച്ചു കനത്താൽ ആരും പേടിച്ചു ചൂളി പോകും.

അച്ചന്റെ കിടപ്പിന് ശേഷം തറവാടും മറ്റ് സ്വത്തുകളും നോക്കി നടത്താൻ ചെറിയമ്മേടെ അനിയൻ വിഷ്ണുരാമനെ തറവാട്ടിൽ താമസിപ്പിച്ചു. മാമൻ പിന്നെ കല്യാണം ഒക്കെ കഴിച്ചു അവിടെ തന്നെ കൂടി. ഭാര്യ ശ്രീദേവി.

അവരുടെ മകൻ ആദർശ് ഭാര്യ പൂജയും അവിടെ തറവാട്ടിൽ തന്നെയാണ് താമസം. കൂടാതെ മാമന്റെ മകൾ ദുർഗയും ഉണ്ട്.

ചെറിയമക്ക് രണ്ട് പെണ്മക്കൾ ആണുള്ളത്. പാർവതി, മീനാക്ഷി. ഞാനാണ് ഏറ്റവും ഇളയത്. ഡിഗ്രി ആദ്യ വർഷം ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് പഠിച്ച ഞാൻ അത് മതിയാക്കി തറവാട്ടിൽ നിന്ന് പോയി വരാൻ തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ ആദ്യം വർഷ എക്സാം കഴിഞ്ഞു വരുന്ന വഴിയാണ്.

മഹേശ്വരി : ആ… വന്നോ നീ. നേരം മൂന്ന് മണി ആയല്ലോ. എന്താ നേരം വൈകിയേ.

ഞാൻ തുളസി തറയും കടന്ന് ചെല്ലുമ്പോൾ ചെറിയമ്മ ചോദിച്ചു.

അങ്ങനെ ചാരു കസേരയിൽ നിവർന്നു ഇരുന്ന് ഗൗരവത്തോടെ അവരെന്നോട് ചോദിച്ചു.

ഞാൻ : ബസ് കിട്ടാൻ വൈകി ചെറിയമ്മേ.

മഹേശ്വരി : മ്മ്…. ഊണിനു മുന്നേ വരണ്ടേ. നിന്റെ അമ്മ എന്തൊക്കെ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചേക്കുന്നു.

ഞാൻ : അമ്മ എവിടെ…

മഹേശ്വരി : സാവിത്രി…. കണ്ണൻ വന്നു.

അവർ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

സാവിത്രി : കണ്ണാ…. എപ്പോ വന്നെടാ….

എന്നെ കണ്ട് അമ്മ ഓടി വന്ന് കെട്ടിപിടിച്ചു പറഞ്ഞു.