ഞാൻ ഒരു ചമ്മിയ ചിരി ചിരിച്ചു.
മഹേശ്വരി : കണ്ണാ… വാ.. അച്ചന്റെ അടുത്ത് പോകാം.
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ചെറിയമ്മേടെ പുറകിൽകൂടി നടന്നു. ഹോ… അവരുടെ ആ വിടർന്നു തള്ളിയ ചന്തികൾ സാരിക്ക് മേലെ അങ്ങനെ തള്ളി നിൽക്കുന്നതും, നടക്കുമ്പോൾ അവ ഒരു പ്രതേക രീതിയിൽ ഇളകിയാടുന്നതും കാണാൻ നല്ല രസമുണ്ട്.
അങ്ങനെ ഞാൻ അച്ചന്റെ മുറിയിൽ എത്തി. അവിടെ അമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അനന്തരാമൻ : കണ്ണാ…
ഞാൻ ചെന്ന് അച്ചന്റെ അടുത്ത് ഇരുന്നു.
ഞാൻ : അച്ചാ…
അനന്തരാമൻ : കണ്ണാ…. ഈ തറവാട്ടിൽ വെച്ച് ആർക്കും കിട്ടാത്ത ഭാഗ്യമാണ് നിനക്ക് കിട്ടിയത്. കാരണവർ ആയിരുന്നവർക്ക് വരെ ഇതുവരെ നാഗയ്ക്ഷിയെ മനുഷ്യ രൂപത്തിൽ കാണാൻ കിട്ടിയിട്ടില്ല. എന്നാൽ നിനക്കോ, കാണാൻ മാത്രമല്ല… ദേവിയുടെ സാമിപ്യം വരെ ലഭിച്ചു.
ഞാൻ അതുകേട്ട് ചിരിച്ചു.
അനന്തരാമൻ : നമ്മുടെ തറവാടിന്റെ ഭാഗ്യമാണ്. ഇനി കാരണവർ സ്ഥാനം കൂടി ഏറ്റു വാങ്ങണം.
ഞാൻ : ശരിയച്ചാ…
അനന്തരാമൻ : കൂടെ ദാസിമാരെ നീ തന്നെ തിരഞ്ഞെടുക്കണം.
ഞാൻ : ശരി… ദാസിമാർ എന്തിനാണ് അച്ചാ.
അനന്തരാമൻ : ഈ വരുന്നു കറുത്ത വാവ് മുതൽ നാഗയക്ഷിയെ നിനക്ക് കാണാൻ പറ്റില്ല.
ഞാൻ : പക്ഷെ… ഞാൻ മനസിൽ വിചാരിച്ചാൽ മുന്നിൽ എത്തുമെന്ന് പറഞ്ഞു.
അനന്തരാമൻ : കാണാം… ആഗ്രങ്ങൾ അറിയിക്കാം. നടത്തി തരും. പക്ഷെ പ്രീതി പെടുത്താൻ പറ്റില്ല. അതിന് അടുത്ത കറുത്ത വാവ് വരെ കാക്കണം.
