നക്ഷത്രക്കണ്ണുള്ള രാജകുമാരി 1 [Ne-Na] 1450

“അല്ലെടോ.. കാര്യായിട്ട് പറഞ്ഞതാണ്..”

ചെറിയ കളിയാക്കലുകളും വിശേഷം പറച്ചിലുമായി അവരുടെ സംസാരം നീണ്ടുപോയി. പതുക്കെ പതുക്കെ കീർത്തന ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു. ലൈറ്റ് അണച്ച് ദീപക്കും ഉരഗനായി ശ്രമിച്ചു.. എന്നാൽ ജനലിൽ കൂടിയുള്ള മങ്ങിയ പ്രകാശത്തിൽ അവളെ തന്നെ നോക്കി കിടന്ന അവനെ ഉറക്കം അനുഗ്രഹിച്ചതേ ഇല്ല.

ഒരു ജീൻസ് പാന്റും കടും റോസ് കളർ ടോപ്പും ആണ് അവൾ ധരിച്ചിരുന്നത്. അതിൽ അവളുടെ ശരീര വടിവ് എടുത്തറിയാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട്. ഒന്നിനെ കുറിച്ചതും ബോധവതി അല്ലാതെയുള്ള  ഉറക്കം നിഷ്കളങ്കമായുള്ള അവളുടെ മുഖത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം വർധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ അവനു തോന്നി. അന്നത്തെ രാത്രി മുഴുവൻ അവളുടെ സൗന്ദര്യം മനം നിറയെ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അവിടെ കിടന്നു.

പിറ്റേ ദിവസം കൂടി ദീപക്കിന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കഴിച്ചു കൂട്ടേണ്ടതായി വന്നു. അന്ന് വൈകുന്നേരവും കീർത്തന ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തി. ഉണ്ണി അന്ന് രാത്രി കൂട്ട് നിന്നോളം എന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും കീർത്തന അവനെ നിർബന്ധിച്ച് പറഞ്ഞയിച്ച് അവൾ തന്നെ അന്ന് രാത്രിയും ദീപക്കിന് കൂട്ട് നിന്നു.

ശരിക്കും അന്നത്തെ രാത്രിയോടും കൂടി കീർത്തന മാനസികമായി അവനോടു ഒരുപാട് അടുത്തു.. അവളുടെ ലൈഫിൽ ഇതുവരെയും ബെസ്ററ്  ഫ്രണ്ട് എന്ന് പറയുവാൻ ആരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്തുകൊണ്ടോ രണ്ടു ദിവസം കൊണ്ട് തന്നെ ദീപക്കിനെ അവൾ ആ  സ്ഥാനത്തു കണ്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

.

.

സൂരജിന്റെ കൂടെ ചുമ്മാ നടന്ന് കാന്റീനിൽ എത്തിയതായിരുന്നു കീർത്തന. അവൾ നോക്കുമ്പോൾ ഇടതു കൈയിലെ സ്പൂണുമായി ഇഡലിയോട് മൽപ്പിടുത്തം കൂടുകയാണ് ദീപക്. അവന്റെ വലതു കൈ വിരലുകളിലെ  കെട്ട് ഇതുവരെയും അഴിച്ചിരുന്നില്ല.

സ്‌പൂണിൽ കിട്ടിയ ഇഡലിയുടെ  ഒരു കഷ്ണം സാമ്പാറിൽ മുക്കി വായിലേക്ക് വച്ച് നിവർന്ന് നോക്കുമ്പോഴാണ് തന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സൂരജിനരികിൽ നിൽക്കുന്ന കീർത്തനയെ അവൻ കാണുന്നത്. ചുവപ്പിൽ വെള്ള പുള്ളികൾ ഉള്ള ലോങ്ങ് സ്കർട്ടും ഒരുപാട് കളറുകൾ മിക്സ് ആയിട്ടുള്ള ഒരു ഷർട്ടും ആണ് അവളുടെ  വേഷം. എന്ത് ഡ്രസ്സ് ഇട്ടാലും അത് അവൾക്ക് നന്നായി ചേരുമെന്ന് ദീപക്കിന് തോന്നി.

അവനും അവൾക്ക് ഒരു ചിരി തിരികെ സമ്മാനിച്ചപ്പോൾ സൂരജിനോട് എന്തോ പറഞ്ഞു അവൾ ദീപക്കിന്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു.

ദീപക്കും സൂരജ്ഉം  തമ്മിൽ അധികം ഒന്നും സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളത് മൊത്തം രാഷ്ട്രീയപരമായുള്ള കാര്യങ്ങളും ആയിരുന്നു.

തോളിൽ തൂക്കിയിരുന്ന ബാഗ് ഒരു കസേരയിൽ വച്ച് അവനരികിൽ ആയി ഇരുന്നു കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“എന്തേലും ഹെൽപ്  വേണോ?”

അവൻ ചിരിയോടു കൂടി തന്റെ മുന്നിലിരുന്ന പ്ലേറ്റ് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീക്കി വച്ചു. അതിൽ നിന്നും ഒരു ഇഡലി എടുത്ത് ഞെക്കി നോക്കികൊണ്ട്‌ അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഇതെന്താ കല്ലാണോ..  ഇതിന്നും ഭേതമുണ്ട് ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്റ്റലിലെ ഇഡലി.”

“രാവിലെ ഉണ്ണിയുടെ വീട്ടിൽ പോയി കഴിച്ചാലോന്ന് ആലോചിച്ചതാണ്. പക്ഷെ ഈ കൈയും വച്ച് അവിടെ ചെന്നാലുള്ള ഉണ്ണിയമ്മയുടെ ഉപദേശം ഓർത്താണ് പോകാഞ്ഞത്.”

കീർത്തന മുഖം ചുളിച്ചുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു.