നാലുമണിപ്പൂവ് 2 [കലിപ്പൻ] 187

ഞാൻ മെല്ലെ തഴുകും പോലെ അമ്മയുടെ കവിളിൽ കയ്യ് വെച്ച് എന്റെ മുഖത്തിനു നേരെ ആ നാണത്താൽ ചാലിച്ച മുഖം പൊക്കി .. ഒരായിരം ജന്മം വേണമെങ്കിലും ആ മുഖത്തിലേക്ക് നോക്കി ആ നിൽപ്പ് നിൽക്കാമെന്ന് തോന്നിപ്പോയി ഞാൻ നോക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം അമ്മ മെല്ലെ ആ കണ്ണുകൾ എനിക്കായി തുറന്നു !!
ആ കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ കണ്ട സ്നേഹം ഒരു അമ്മയ്ക്ക് മകനോടുള്ള സ്നേഹം ആയിരുന്നുന്നോ എന്നതിന് എനിക്കൊരു ഉത്തരം കിട്ടിയില്ല എന്നും അതിനുള്ള ഉത്തരം കാണാമറയതാണ് .. ആ ഒരു നോട്ടം മതിയായിരുന്നു എന്നില്ലേ കാമം എന്ന വികാരത്തെ അകറ്റാൻ !! ആ ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് അത്രയും നേരം എന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കാമം മാറി അതിന്റെ നൂറു ഇരട്ടിയായി സ്നേഹം ആയി മാറി ഒരു തരം ഭ്രാന്തമായ സ്നേഹം !! എനിക്ക് അതിൽകൂടുതൽ ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല ഞാൻ അമ്മയെ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു ഒരു കുഞ്ഞിക്കിടവ് പോലെ ‘അമ്മ എന്റെ നെഞ്ചിൽ കുറുകി കിടെന്നു !! ആ ഒരു നിമിഷം സ്നേഹം എന്തെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞു കാമത്തേക്കാൾ ഒരു പക്ഷെ മറ്റെന്തിനേക്കാളും വലുത് സ്നേഹം ആണെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു
ഞാൻ അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി മറ്റൊന്നിനെക്കുറിച്ചും ചിന്തിക്കാതെ എന്റെ മാറിന്റെ ചൂട് പറ്റി എന്ത് വന്നാലും വിടില്ല എന്ന ഭാവത്തോടെ പാവം ചേർന്നു കിടെക്കുന്നു.. വേറെ ആർക്കും വിട്ടുകൊടുക്കില്ല എന്ന് ഒന്നുകൂടി പറയുവെന്നോണം ഞാൻ അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച കൈകൾ ഒന്നു കൂടി മുറുക്കി !!

തുടരും !!

പേജുകൾ കുറച്ച് എഴുതിയത് വേറെ ഒന്നുകൊണ്ടു അല്ല കഥ എല്ലാർക്കും ഇഷ്ടമാവുകയാണെങ്കിൽ അടുത്ത പാർട് മുതൽ കൂട്ടി എഴുതാം !!