നമ്മൂരു ബെംഗളൂരു [ഡേവിഡേട്ടൻ] 307

നോക്കുന്നതുകണ്ടു. ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കിയപ്പോൾ അവൾ ഒന്നു ചിരിച്ചു. കാര്യം മനസിലാവാതെ ഞാനും. ഇനി ഇപ്പൊ കൊത്താൻ ആണോ ശ്രമം? പേഴ്സിൽ നിന്നും എന്റെ വിസിറ്റിംഗ് കാർഡ് എടുത്ത് ഞാൻ ഒന്നുമറിയാത്തപോലെ തമിഴത്തിയുടെ സീറ്റിനിടയിലേക്കിട്ടു. പക്ഷേ അവൾ അനങ്ങിയില്ല. അങ്ങനെ ഒരു കാർഡ് വേസ്റ്റ് ആയി.

ബ്ളാങ്കറ്റ് മൂടിപുതച്ച്, നല്ലൊരൂമ്പലിന്റെ ആലസ്യത്തിൽ ഞാൻ എപ്പഴോ ഉറങ്ങിപ്പോയി.
തൊട്ടടുത്തുനിന്നും ആരോ സംസാരിക്കുന്നതിന്റെ ഒച്ചകേട്ടാണ് ഞാൻ ഉണർന്നത്. എത്രനേരം ഉറങ്ങിയെന്നു നിശ്ചയം ഇല്ല. കണ്ണുതുറന്നപ്പോൾ നമ്മടെ പഞ്ഞിക്കെട്ട് അടുത്ത് കുനിഞ്ഞുനിൽക്കുന്നു, അവൾ ജിമ്മനെ വിളിച്ചുണർത്തുവാണ്. എനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല.
“ഡൂ യൂ മൈൻഡ് സിറ്റിംഗ് ഓവർ ദെയ്ർ വിത് ദി ഓൾഡ് ലേഡി? അവരുടെ കൂർക്കംവലി കാരണം എനിക്കുറങ്ങാൻ പറ്റുന്നില്ല. രണ്ടുപേരും കൂർക്കംവലിക്കാരായാൽ പിന്നെ പ്രശ്നം ഇല്ലല്ലോ. പ്ലീസ്?”
ജിമ്മന്റെ നോട്ടം അവളുടെ ടീഷർട്ടിനകത്തോട്ടായിരുന്നു. ഒന്നും പിടികിട്ടിയില്ലെങ്കിലും ആ കാഴ്ച്ചയിൽ അയാള് വീണു. സീറ്റിൽ നിന്നും മാറിക്കൊടുത്തു.
എന്റെ മുഖത്തൂടെ ആ വലിയ ചന്തികൾ ഉരസിക്കൊണ്ടു അവൾ വിൻഡോസീറ്റിൽ ഇരുന്നു. “എങ്ങനുണ്ട് ഐഡിയ?” അവൾ ബ്ളാങ്കറ്റ് പുതക്കുന്നതിനിടയിൽ ചോദിച്ചു.
“സമ്മതിച്ചു മോളേ. ആട്ടെ, ആ തള്ളയെ എന്നുപറഞ്ഞു വീഴ്ത്തി?”
“താൻ എന്റെ കെട്ടിയോൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു. വിശ്വസിച്ചുകാണുമോ എന്നറിയില്ല, ഞാൻ എണീക്കുമ്പോ അവർ ഒരു ആക്കിയ ചിരി ചിരിക്കണ കണ്ടു. ആ എന്തേലും ആവട്ട്. നമ്മടെ കാര്യം നടന്നാൽ മതിയല്ലോ.”
“ആഹാ, എന്ത് കാര്യം ആണ് പ്ലാൻ?” സന്തോഷം മറച്ചുവെക്കാതെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ദാ, ഇതുതന്നെ.” ഇത്രേം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ പുതപ്പു പൊക്കി എന്റെ തല പിടിച്ചു അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിലേക്കമർത്തി.
യാത്ര തുടരും.