അനു ചെറിയ കോട്ട ഉണ്ടാക്കുന്നു, “മമ്മി, നോക്ക്, ഇത് നമ്മുടെ വീട്.” അന്ന തിരമാലകളോട് ഓടി, ചിരിച്ചു വീഴും. നാൻസി മമ്മി അവരെ നോക്കി, കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു സന്തോഷം. “എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ, എന്റെ ജീവൻ” തോമസ് അപ്പൻ ഐസ്ക്രീം വാങ്ങി വരും, എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് കഴിക്കും. സൂര്യാസ്തമയം നോക്കി ഇരിക്കുമ്പോൾ, നാൻസി മമ്മി തോമസ് അപ്പന്റെ കൈ പിടിക്കും. “തോമസേ, ഇങ്ങനെ എപ്പോഴും നമുക്ക് സന്തോഷമായിരിക്കണം.”
മക്കൾ വളർന്നു. അനു സ്കൂളിൽ പോയി, ക്ലാസ്സിൽ ഫസ്റ്റ്. അന്ന നൃത്തം ഇഷ്ടപ്പെട്ടു, വീട്ടിൽ ഡാൻസ് ചെയ്യും. നാൻസി മമ്മി രാത്രി മക്കളോട് കഥകൾ പറയും. “ഒരിക്കൽ ഒരു രാജകുമാരി ഉണ്ടായിരുന്നു, അവൾക്ക് രണ്ട് സഹോദരിമാർ…” മക്കൾ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി കേൾക്കും, ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കും. “മമ്മി, രാജകുമാരി പിന്നെ എന്ത് ചെയ്തു?” എന്ന് അനു. നാൻസി മമ്മി പതിയെ പറയും, അവരെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉറക്കും. തോമസ് അപ്പൻ അടുത്തിരുന്നു നോക്കും, “നാൻസി, നീ നല്ല അമ്മയാണ്.”.
പക്ഷേ സമയം മാറി. അനു കോളേജ് കഴിഞ്ഞു, എഞ്ചിനീയറിങ് പഠിച്ചു. അന്ന നഴ്സിങ്. വിവാഹപ്രായമായി. ആദ്യം അനുവിന്റെ വിവാഹം. വരൻ അമേരിക്കയിൽ ഡോക്ടർ. നാൻസി മമ്മി അനുവിന് സാരി തിരഞ്ഞെടുത്തു, “മോളെ, നീ ഏറ്റവും സുന്ദരിയായിരിക്കണം.” വിവാഹദിവസം, പള്ളി നിറയെ ആളുകൾ.
അനു നടക്കുമ്പോൾ, നാൻസി മമ്മി കണ്ണീരോടെ നോക്കി. “എന്റെ കുഞ്ഞ് വലുതായി, പോകുന്നു.” റിസപ്ഷനിൽ നൃത്തവും പാട്ടും. തോമസ് അപ്പൻ ഡാൻസ് ചെയ്തു, എല്ലാവരും ചിരിച്ചു. വിവാഹശേഷം, അനു അമേരിക്കയിലേക്ക് പോയി. നാൻസി മമ്മി കരഞ്ഞു, “മോളെ, നീ പോകല്ലേ.” അനു “മമ്മി, ഞാൻ വിളിക്കാം, വരാം” എന്ന് പറഞ്ഞു.
ബ്രോ ഇതുപോലെയുള്ള കഥകൾ ഒന്നും എഴുതി വയ്ക്കല്ലേ ഇപ്പോൾ എൻറെ സാമാനം പൊട്ടിത്തെറിച്ചു പോയേനെ. എന്ത് ഫീലാണ് ബ്രോ കണ്ടിന്യൂ റൈറ്റിംഗ് ബ്രോ
Nice story bro… Cntnu ചെയ്യു
ജഗാ അടിപൊളി കഥ… നാൻസി പെട്ടെന്ന് സമ്മതിക്കണ്ടായിരുന്നു… എന്റെ ഒരു അഭിപ്രായം ആണേ. പുതിയ കഥയും ആയി വേഗം വരണേ…. ❤️❤️
Bro..nalla katha ahn.. countinue cheyunnudel full support indavum..🙂