പിന്നെ അന്നയുടെ വിവാഹം. വരൻ ഓസ്ട്രേലിയയിൽ എഞ്ചിനീയർ. അന്ന നൃത്തം ഇഷ്ടപ്പെട്ടതിനാൽ, വിവാഹത്തിൽ സ്പെഷ്യൽ ഡാൻസ്. നാൻസി മമ്മി അന്നയോടൊപ്പം ഡാൻസ് ചെയ്തു, “മമ്മിയും മോളും” എന്ന് എല്ലാവരും കൈയടിച്ചു. വിവാഹശേഷം, അന്നയും പോയി. വീട് ശൂന്യമായി.
ഇപ്പോൾ തോമസ് അപ്പനും നാൻസി മമ്മിയും മാത്രം. രാവിലെ ചായ കുടിക്കുമ്പോൾ, മക്കളുടെ ഫോട്ടോകൾ നോക്കി. “തോമസേ, അനു ഇപ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യുന്നുണ്ടാവും?” എന്ന് നാൻസി മമ്മി ചോദിക്കും. തോമസ് അപ്പൻ “അവൾ നമ്മളെപ്പോലെ സന്തോഷമായിരിക്കുന്നു ഉണ്ടാകും.”
വെക്കേഷനും, ക്രിസ്മസ് അവധിക്കും മക്കൾ വരുമ്പോൾ, വീട് വീണ്ടും നിറയും. ക്രിസ്മസിന്, സ്റ്റാർ തൂക്കി, ക്രിബ് ഉണ്ടാക്കി. നാൻസി മമ്മി സ്പെഷ്യൽ കേക്ക് ഉണ്ടാക്കും. തോമസ് അപ്പൻ സാന്താ വേഷം ധരിച്ചു സമ്മാനങ്ങൾ നൽകും. രാത്രി ഒരുമിച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കും. “ദൈവമേ, നമ്മുടെ കുടുംബത്തെ അനുഗ്രഹിക്കണേ.”
ഒരു ദിവസം, തോമസ് അപ്പന് അസുഖം വന്നു. നെഞ്ച് വേദന, ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. മക്കളെ വിളിച്ചപ്പോൾ തന്നെ അപ്പനോടുള്ള സ്നേഹം കാരണം അവര് പറന്നെത്തി. വീട്ടിൽ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് അപ്പനെ പരിചരിക്കുന്നു, മക്കൾ സഹായിക്കുന്നു. രണ്ടുമൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് അസുഖം മാറി. മക്കളെല്ലാവരും മമ്മിയോട് യാത്ര പറഞ്ഞു തിരിച്ചു പോയി, .
അങ്ങനെ ജീവിതം മുൻപോട്ടു പോയി.
കുറച്ച് മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു. തോമസ് അപ്പന്റെ അസുഖം പൂർണ്ണമായും മാറി, വീട് വീണ്ടും സാധാരണ നിലയിലായി. പക്ഷേ ജീവിതം അങ്ങനെ തന്നെ തുടരുമ്പോൾ, ഒരു ദിവസം രാവിലെ തോമസ് അപ്പൻ എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാലുകൾക്ക് ഒരു വിറയൽ. “നാൻസി, എന്റെ കാലുകൾക്ക് എന്തോ പറ്റിയിരിക്കുന്നു,” എന്ന് അദ്ദേഹം പതിയെ പറഞ്ഞു. നാൻസി മമ്മി അടുക്കളയിൽ നിന്ന് ഓടി വന്നു.
ബ്രോ ഇതുപോലെയുള്ള കഥകൾ ഒന്നും എഴുതി വയ്ക്കല്ലേ ഇപ്പോൾ എൻറെ സാമാനം പൊട്ടിത്തെറിച്ചു പോയേനെ. എന്ത് ഫീലാണ് ബ്രോ കണ്ടിന്യൂ റൈറ്റിംഗ് ബ്രോ
Nice story bro… Cntnu ചെയ്യു
ജഗാ അടിപൊളി കഥ… നാൻസി പെട്ടെന്ന് സമ്മതിക്കണ്ടായിരുന്നു… എന്റെ ഒരു അഭിപ്രായം ആണേ. പുതിയ കഥയും ആയി വേഗം വരണേ…. ❤️❤️
Bro..nalla katha ahn.. countinue cheyunnudel full support indavum..🙂