നന്ദലീല 2 [Madanamohan] 190

“അയ്യടാ മതി സുഖിച്ചത്”. അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് താഴെ കിടന്ന പാത്രവും എടുത്തുകൊണ്ടു ചെറിയച്ഛന്റെ വീട്ടിലേക്കു ഓടി.

നന്ദു സ്ഥബ്ധനായി അവിടെ തന്നെ നിന്നു. ആദ്യം കണ്ട കാഴ്ചകൾ, ഇപ്പോൾ സജിതയിൽ നിന്നും പകർന്നു കിട്ടിയ സുഖം ഒക്കെ കൂടെ അവനെ മത്തു പിടിപ്പിച്ചു. പക്ഷേ ഒന്ന് പൂർണതയിൽ എത്തിക്കാൻ തനിക്കു ഒന്ന് അവസരം കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് അവൻ തലയിൽ കൈ വച്ചു നിന്നു.

അവളൊന്നുകൂടി മനസ്സ് വച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവൻ ആശിച്ചു പോയി. കൈവിട്ടു പോയ സൗഭാഗ്യം ഓർത്തു ചിന്തിച്ചിട്ട് എന്ത് കാര്യം. ആ ചുരുണ്ട മുടിക്കാരൻ എത്ര ഭാഗ്യവാൻ ആണെന്ന് അവൻ മനസ്സിൽ കരുതി.

വിഷമിച്ച മനസ്സോടെ അവൻ ചെറിയച്ഛന്റെ വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.

വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോ സജിത ചെറിയമ്മയോട് സംസാരിച്ചു അടുക്കളയിൽ നിൽപ്പുണ്ട്. അവന് അങ്ങോട്ടേക്ക് പോകാനേ തോന്നിയില്ല. സിറ്റൗട്ടിൽ കിടന്ന ചെയറിൽ കാലും നീട്ടി അവൻ മനസ്സ് തളർന്നു ഇരുന്നു.

“എന്താണാവോ ഭയങ്കര ആലോചന “. നന്ദു കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോ രജിത.

“നല്ല ആളാ, വീട്ടിൽ വന്നിട്ട് ഞാൻ വരുന്നെന് മുൻപ് സ്ഥലം വിട്ടു അല്ലേ.” അവൾ രണ്ടു കയ്യും എണത്തു തിരുകി നിന്നു.

“നിന്നെ ഞാൻ വന്നപ്പോളെ കണ്ടതല്ലേ രജിതേ. അതുകൊണ്ടല്ലേ “.

,”ഹും, അല്ലേലും നമ്മളെയൊക്കെ ആർക്കു കാണണം.”

പരിഭവം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളും അടുക്കളയിലേക്ക് കയറിപ്പോയി.

അപ്പോളാണ് നന്ദു ആ കാര്യം ഓർത്തത്‌. ദൈവമേ രജിത തൊട്ടു പുറകെ വന്നു. അപ്പോൾ സജിതയുടെ തീരുമാനം ആയിരുന്നു ശരി. ഇനി അകത്തോട്ടു എവിടെയെങ്കിലും മാറിയിരുന്നു എന്നിരുന്നാലും രജിത ഇവിടെ വന്നു ഞങ്ങളെ തിരക്കിയേനെ. അവിടുന്ന് പോന്നു, എന്നാൽ ഇവിടെ എത്തീട്ടും ഇല്ലാ എന്നാകും. എന്നാൽ പെട്ടും പോകുമായിരുന്നു.

തന്റെ സുഹൃത്ത്‌ ജോൺ എപ്പോളും പറയുന്ന ഒരു കാര്യം അവന് ഓർമ്മ വന്നു. ഒരു പെണ്ണിനെ ഒരു പുരുഷൻ അവളുടെ ഇഷ്ടത്തോടെ എപ്പോ കാമിക്കണമെന്ന് അവൾ തന്നെ തീരുമാനിക്കണം. അവൾ അങ്ങനെ തീരുമാനിക്കണമെങ്കിലോ, ആളും സാഹചര്യവും 100% സേഫ് ആണന്നു അവൾക്ക് തോന്നുന്നു എങ്കിൽ മാത്രം. അല്ലാതെ ദാ ചെന്നു, വന്നാട്ടെ എന്നും പറഞ്ഞു പെണ്ണിരിക്കുന്നു, ചെയ്തു, കഴിഞ്ഞു പോന്നു. ഇതൊക്കെ വല്ല പോൺ വീഡിയോയിലും, ചുമ്മാ എഴുതിപിടിപ്പിക്കുന്ന കഥകളിലും മാത്രമേ നടക്കു.