നന്ദുവിന്റെ ഓർമ്മകൾ 10 [ജയശ്രീ] 262

കാവിൽ ലക്ഷം വിളക്ക് തെളിയിക്കുന്ന നേർച്ച ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് അവളും അതിൽ പങ്കെടുത്തു. ഒരു തിരിയിൽ നിന്നും മറ്റൊന്നിലേക്ക് തീ പകരുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖം കൂടുതൽ തെളിഞ്ഞു കണ്ടു. കൽ വിളക്കിൽ നിന്നും കരി കൈ കൊണ്ട് തൊട്ട് നെറ്റിയിൽ കുറി വച്ച അമ്മയുടെ മുഖം അവൻ ദൂരെ നിന്ന് കണ്ടു.

തെയ്യം അതിൻ്റെ മുറയ്ക്ക് നടക്കുമ്പോഴും ആളുകൾ അതിനിടയ്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പന്തലിലേക്ക് പോയി കൊണ്ടിരുന്നു.

വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്ന ആളുകൾ. റോഡ് നിറയെ ചന്ത. ബലൂൺ പൊട്ടുന്ന ശബ്ദം. പീപ്പി ഊതുന്ന ശബ്ദം കുട്ടികളുടെ കരച്ചിൽ ആളുകളുടെ സംസാരം. ആകെ കൂടെ ഒരു ബഹളം.

എല്ലാവരും ഫുഡ് കഴിച്ചു വയൽ കെട്ടിയ സ്റ്റേജിനു മുന്നിൽ പെപ്പർ വിരിച്ചു ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങി. നന്ദു സ്റ്റേജിൻ്റെ തൊട്ട് വലതു വശത്ത് തന്നെ നിന്നു. രശ്മി ഇടത് വശത്ത് സ്ത്രീകളുടെ കൂടെ.

ഗാനമേള കഴിഞ്ഞ് വെടിക്കെട്ടും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ആദ്യത്തെ ഭക്തിഗാനം കഴിഞ്ഞ് 2 പട്ടും കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നന്ദു അവൻ്റെ അമ്മയെ നോക്കി. അവള് പാട്ടിൽ മുഴുകി നിന്നും. നന്ദു പിന്നെയും നോക്കി. അവള് തിരിച്ചും നോക്കി.

തല ഉയർത്തി എന്താ എന്ന ആംഗ്യം കാട്ടി.

നന്ദു കണ്ണ് കൊണ്ട് വലതു വശത്തേക്ക് ആംഗ്യം കാണിച്ചു.

അവൾക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. അവള് കൈ കൊണ്ട് എന്താ എന്ന് ചോദിച്ചു.

അവൻ ഫോൺ എടുത്ത് അവൻ്റെ അമ്മയ്ക്ക് ഒരു മെസ്സേജ് അയച്ചു.

ഇപ്പൊൾ ഞാൻ പോകും. ഒരു 10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് വരണം പുഴക്കരയിലെ ക്ക്.

നന്ദു നടന്നു ചെന്ന് കടവിൻ്റെ സ്റപ്പിൻ്റെ അവിടെ ഇരുന്നു വെള്ളത്തിൽ കല്ലെടുത്ത് എറിഞ്ഞു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അവൻ്റെ അമ്മയും വന്ന് അവൻ്റെ അടുത്ത് ഇരുന്നു.