നന്മ നിറഞ്ഞവൾ ഷെമീന 6 547

വിഷ്‌ണു : ഷെമീ ഉറങ്ങുവാണോ ?.  അതേയ് ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുകയാണ് കേട്ടോ.  ഉറങ്ങാനെങ്കിൽ കിടന്നോ, എഴുനെൽക്കണ്ട. അപ്പൊ ഞങ്ങൾ പോട്ടെ.  ഇനി നാട്ടിലിനു കാണാം.

വിവേക് : എന്ന ശെരി,  എന്തെങ്കിലും അത്യാവശ്യം ഉണ്ടെകിൽ വിളിക്കാൻ മടിക്കേണ്ട. പോട്ടെ.

അവർ പോകുകയാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ കുറച്ച് സമാധാനമായി.  ഇത്ര ഒക്കെ സഹായങ്ങൾ ചെയ്തിട്ട് ഞാൻ ഒരു അന്യനെ പോലെ വാതിലടച്ചിരുന്നാൽ ശെരിയാകില്ല.  അവരെ ഒന്ന് യാത്രയാകാം എന്ന് കരുതി ഞാൻ വാതിൽ തുറന്ന് ഹാളിലേക്ക് വന്നു.

ഹാളിൽ എത്തിയതും വിഷ്ണു അവിടെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ : എവിടെ ? വിവേക് പോയോ…

ഞാനിതു പറഞ്ഞതും പുറകിൽ നിന്ന് ആരോ എന്റെ വായ പൊത്തിപിടിച്ചു. അതു വിവേക് ആയിരുന്നു എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി. ഞാൻ കൈയും കാലുമിട്ടടിച്ചു.  വിവേക് ഒരു കൈകൊണ്ടു എന്റെ വായ ശക്തമായി  പിടിച്ചിരിക്കുന്നു, മറ്റേ കൈകൊണ്ടു എന്റെ ഉടൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. എന്റെ കുതറലും തള്ളലും ഒന്നും വിലപ്പോയില്ല.

എന്നെ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തിറക്കാൻ വേണ്ടി അവർ കളിച്ച നാടകമായിരുന്നു യാത്ര പറച്ചിൽ.

വിവേക് : ഡാ നീ കൈ രണ്ടും കൂട്ടിപിടിക്ക്.  നമ്മുക്ക് ഇവളെ റൂമിലോട്ടു കൊണ്ടുപോകാം.

വിഷ്ണു : ok.

എന്റെ കൈകൾ രണ്ടും വിഷ്ണുവും കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു.  അവർ രണ്ടുപേരും ചേർന്ന് എന്നെ റൂമിലേക്ക്‌ കൊണ്ടുപോയി.  ഞാൻ അപ്പോഴും അവരിൽ നിന്ന് രക്ഷപെടാൻ വേണ്ടി കൈകാലിട്ടടിച്ചു,  വായിൽ നിന്ന് കയ്യെടുത്തിരുന്നെഗിൽ ഒച്ചവെച്ചെങ്കിലും ആളെകൂട്ടാമായിരുന്നു.  ലോകം അവിടെ അവസാനിക്കുന്ന പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.  ഇവർ എന്തിനുള്ള പുറപ്പാടാണ് എന്റെയുള്ളിൽ ഭയം കൂടി കൂടി വന്നു.