നവവധു 5 1015

ഓടിവരുന്ന അച്ചുവും ചേച്ചിയും. അച്ചന്മാരും അമ്മമാരും പിന്നിലുണ്ട്. വന്നപാടെ അച്ചു എന്റെ അടുത്തെത്തി ഒരു മിനിട്ട് മിണ്ടാതെ നിന്നു. ഞാൻ വെറുതെ ഒന്ന് ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. വേദനകൊണ്ടുള്ള കരച്ചിലും ചിരിയും കൂടിക്കുഴഞ് അതൊരു പ്രത്യേക ഭാവമായിരുന്നു.

സമാധാനമായല്ലോ രണ്ടിനും. ഇനി പോയി എന്തേലും കഴിക്ക്. മൂന്നുദിവസമായി ഊണും ഉറക്കവുമില്ലാതെ ഒരേ ഇരുപ്പ്……. അച്ഛന്റെ സ്നേഹശാസന.

മൂന്നു ദിവസമോ????? എനിക്ക് വീണ്ടും ബോധം പോകുംപോലെ തോന്നി. ഒരു അടിക്ക് മൂന്നു ദിവസം ബോധം പോയോ എന്റെ????

ചേച്ചിയെ നോക്കി. കണ്ണു നിറഞ്ഞിരുന്നു. പക്ഷേ ഒരു ചിരി മുഖത്തുണ്ട്. അച്ചു ആകെ കെറുവിച്ച പോലെ നിൽക്കുവാണ്. പക്ഷേ ഒന്നെനിക്ക് മനസിലായി. അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്. രണ്ടുമൂന്നു ദിവസത്തെ ഉറക്കക്ഷീണം മുഖത്തുണ്ട് രണ്ടിന്റെയും. എല്ലാർക്കും ഒരു വിഷാദ ഭാവം. ഒരുമാതിരി മരണവീട്ടിൽ നിക്കുമ്പോലെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്.

എന്താടീ ഇത്ര ശോകം….ഞാൻ ചത്തിട്ടൊന്നും ഇല്ലല്ലോ….ആ ശോകഭാവം മാറ്റാനായി ഞാൻ അച്ചുവിനെ നോക്കി ഒന്ന് പറഞ്ഞതെയുള്ളൂ. ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിൽ. എനിക്കാകെ അയ്യടാ എന്നായിപ്പോയി.

മിണ്ടാതിരി ചെക്കാ….വേണ്ടാതീനം പറയാതെ. ചേച്ചിയുടെ ഉഗ്ര ശാസന. പക്ഷേ അതിൽ ഒളിച്ചിരുന്ന സ്നേഹം മനസിലാക്കാൻ ആർക്കും സാധിക്കുമായിരുന്നു.

മനുഷ്യൻ തീ തിന്നതിന് ഒരു കണക്കില്ല. എന്നിട്ട് പറയണ കേട്ടില്ലേ….ചേച്ചി പറഞ്ഞതും കരഞ്ഞുപോയി.

ഇതാ പറഞ്ഞത് ICU വിലക്ക് ആരെയും കേറ്റില്ലന്ന്…..ഇറങ്ങിക്കേ എല്ലാരും…..ഉം വേഗം…..ഡോക്ടർ എങ്ങാനും കണ്ടാൽ അതുമതി….ഇനി റൂമിൽ ചെന്നിട്ട് കാണാം. വീണ്ടും പഴയ കിളിനാദം. എല്ലാരും പതിയെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു. അച്ചു തിരിഞ്ഞു നോക്കി നോക്കിയാണ് പോയത്.

ഞാൻ വെറുതെ കണ്ണടച്ചു കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഒന്നാലോചിച്ചു. ഒറ്റ അടി…..മൂന്നു ദിവസം ബോധമില്ലാതെ ആശുപത്രിയിൽ…..അതും അവളുടെ മുന്നിൽ വെച്ച്….ലോകത്തെ ഏറ്റവും ഭാഗ്യം കെട്ടവൻ ഞാനാണെന്നു തോന്നി. ഒറ്റയടിക്ക് ബോധം പോയവനെ ഏത് പെണ്ണ് വിശ്വസിക്കും.