നവവധു 11 [JO] 720

അതേടാ നീ അങ്ങനെ തന്നെ പറ.. ഒരു കൂറ ചെയർമാൻ അയപ്പോ അവന്റെ അഹങ്കാരം നോക്കിക്കേ….ബാക്കിയുള്ളോര് ജീവൻ പണയം വെച്ചാ നടക്കുന്നെ….അവനപ്പോ നാട്ടുകാര് മതിയല്ലോ…. തലേം പൊട്ടിച്ചു ആശുപത്രിയിൽ മലന്ന് കെടന്നപ്പോ ഒരുത്തനേം കണ്ടില്ലല്ലോ..ഇപ്പോ വന്നേക്കുന്നു….ഓ എന്തൊരു ച്നേഹം….ഭൂ….അച്ചു നിന്നു ചീറുവാണ്‌.

എന്റെ പൊന്നച്ചു ഞാൻ മറന്നുപോയതാ…ഞാൻ കൈകൂപ്പിപ്പൊയി. അവള് തുടങ്ങിയാൽ നിർത്തില്ല എന്നെനിക്ക് അറിയാമല്ലോ. ഒന്നും കിട്ടാത്തതിന്റെ ദേഷ്യവും സങ്കടവും കൂടിക്കുഴിഞ് അവൾക്ക് ഒരു പ്രത്യേക ഭാവം ആയിരുന്നു. പോരാത്തതിന് ഞാൻ മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് അവൾ കുത്തിപ്പൊക്കുക കൂടി ചെയ്തപ്പോൾ എനിക്ക് മറ്റ് മാർഗങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു. ശിവേട്ടനും ഫാമിലിലിയും മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയത് പോലുമില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ആ വിഷയം തൽക്കാലം മനസ്സിന് പുറത്തായിരുന്നു.

കുറച്ചു മുമ്പ് നീ ഇങ്ങനല്ലലോ പറഞ്ഞേ???? അച്ചു നിർത്താൻ ഭാവമില്ല.

എന്റെ പൊന്നോ…. ക്ഷമീര്….എന്ത് വേണേലും ചെയ്യാം. നീ വണ്ടിയെ കേറിക്കോ…

ഒരഞ്ച് മിനിറ്റ്…ദേ ഞാനിപ്പോ വരാം….അവള് പെട്ടെന്ന് അകത്തേക്കോടി.

ഞാനൊന്ന് പകച്ചു. അവളുടെ ശല്യമൊന്ന് തീർക്കാനായി മാത്രം പറഞ്ഞതാ…ഇതിപ്പോ വെളുക്കാൻ തേച്ചത് പാണ്ടായോ??? ദൈവമേ….ഒന്നാമത് അവശ…പോരാത്തതിന് ഗർഭിണിയും എന്ന അവസ്ഥയിലായി ഞാൻ. കോപ്പ് അവളാണെങ്കി മൊട്ടുസൂചി മേടിക്കാൻ കടയിൽ കേറിയാ ഇരുമ്പുകമ്പി വരെ മടിക്കുന്ന ടൈപ്പും.

ടീ എങ്ങോട്ടാന്ന് പറയടീ….

അവളും അപ്പോഴാണത് ആലോചിച്ചത് എന്നു തോന്നുന്നു. അവൾ ഒരു നിമിഷം ഒന്നാലോചിച്ചു. എന്നിട്ട് എന്നെയൊന്നു നോക്കി

സിനിമക്ക് പോകാം…പിന്നെ എല്ലാർക്കും അത്താഴം നിന്റെ വകാ….അവൾ ഓട്ടത്തിനിടയിൽ വിളിച്ചു കൂവി.

സിനിമക്കോ???? കോപ്പ്…മിറ്റത്തിറങ്ങിയാ പാർട്ടിക്കാരു പണി തരുമോ എന്നൊണ് പേടി. അക്കൂട്ടത്തിലാണ് ഇതും. മൈരുണ്ടാക്കാനായിട്ടു ശിവേട്ടനോടും ചോദിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ….പെട്ടന്നാണ് മനസ്സിൽ ആ ഓർമ്മകൾ പൊന്തിവന്നത്. വീണ്ടും നെഞ്ചിലൊരു കിടുക്കം.