നവവധു 11 [JO] 720

ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോ സമ്മതിക്കില്ല നിന്റെ ഉദ്ദേശം….ചേച്ചി വീണ്ടും അലറി.

എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. കൊണ്ടുപോകാത്തിന് ഇത്ര കലിപ്പോ???

എന്നാന്ന്??ഞാൻ അത്ഭുതഭാവത്തിൽ ചേച്ചിയെ നോക്കി.

അവളെയും കൊണ്ട് തിയേറ്ററിൽ പോകാനുള്ള നിന്റെ ദുരുദ്ദേശം ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോ നടക്കില്ലാന്ന്….

ചേച്ചി പറഞ്ഞു തീർന്നില്ല. കാര്യം മനസ്സിലായ എന്റെ കൈ ശക്തിയായി ചേച്ചിയുടെ കവിളിൽ തന്നെ പതിഞ്ഞു. പടക്കം പൊട്ടുന്ന പോലുള്ള അടി. ആ കവിളിൽ കൊണ്ട എന്റെ കൈപോലും തരിച്ചുപോയി. നല്ല രസികൻ അടി.

ഞാനെന്നാ കഴച്ചു നിക്കുവാന്നാണോടീ നീ കരുതിയെ??? കൊല്ലം എത്രയായെടീ നീയെന്നേ കാണുന്നെ??? അവള്… അവള്… കലി തീരാതെ ഞാൻ വീണ്ടും ചേച്ചിയുടെ നേർക്ക് ചാടി.

ബഹളം കേട്ട് ഓടിവന്ന സീതേച്ചി സംഭവം എന്തെന്നറിയാതെ മിഴിച്ചുനിന്നു. കവിളിൽ പൊട്ടിയ വെടിക്കെട്ടിന്റെ ഞെട്ടലിലും വേദനയിലും ചേച്ചി കവിളും പൊത്തി നിന്നു. കവിളിലൂടെ കണ്ണീർ ഒലിച്ചിറങ്ങി. പക്ഷേ ഒച്ചയുണ്ടാക്കി കരഞ്ഞില്ല.അതാണ് അത്ഭുതം.

അവള് നടക്കുന്നു….ഞാൻ ദേഷ്യം തീരാതെ കതകിനിട്ടു ഒറ്റയടി അടിച്ചിട്ട് ഇറങ്ങി നടന്നു. കൈ നന്നായി വേദനിച്ചെങ്കിലും അതിനേക്കാൾ വിഷമം ആയിരുന്നു മനസ്സിൽ. ഇത്ര നാളായിട്ടും എന്നേ വെറുമൊരു മാംസക്കൊതിയൻ മാത്രമായി ചേച്ചി കണ്ടതിലുള്ള വിഷമം എന്റെ കവിളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി. തിയേറ്ററിൽ കൊണ്ടൊകുന്നത് അച്ചുവിന്റെ മുലക്ക് പിടിക്കാനാണെന്നു ചേച്ചി ചിന്തിച്ചിരിക്കുന്നു…. ജീവിതത്തിന് ഒരു അർത്ഥം ഇല്ലാതായത് പോലെ…ആങ്ങളയായിപ്പോലും എന്നെ കാണുന്നില്ലെന്ന്….അറിയാതെ ഞാൻ വിതുമ്പിപ്പോയി.

വീട്ടുകാർ കാണാതിരിക്കാൻ കണ്ണീര് തുടച്ചുകൊണ്ടു വീട്ടിലേക്ക് കേറുമ്പോ അച്ചു വീണ്ടും മുമ്പില്.

അവള് എന്നെ പോകാൻ സമ്മതിക്കൂല്ലാന്ന് പറഞ്ഞു….ഡ്രെസ്സ് വെച്ചിരിക്കുന്ന പെട്ടിയുടെ താക്കോലും എടുത്തു പിടിച്ചേക്കുവാ… അമ്മേം അവളും തമ്മില് അതിന് അടി കൂടുവാ….അച്ചു എന്നെ നോക്കിപ്പറഞ്ഞു.

അവൾടെയൊരു ഒടുക്കത്തെ പോക്ക്….എവിടേലും പോയി തൊലയടീ……എനിക്ക് വീണ്ടും വിറഞ്ഞുകയറി. അവളെനോക്കി ഒന്ന് അലറിയിട്ട് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് കേറി..ആ കലിപ്പിലും വിഷമത്തിലും ഞാനവളെ കൊന്നില്ല എന്നേയുള്ളു. ചെന്നപ്പോ ദേ സൗമ്യേച്ചി കൊച്ചിനേം കൊണ്ട് മുന്നില്.