നവവധു 11 [JO] 720

ചേച്ചി എന്നെനോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. കൊലച്ചിരി പോലെയാണ് എനിക്കത് തോന്നിയത്. ഓരോ മൈരുകള് കേറിയേപ്പിന്നെ ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് പ്രാന്താ….കൊല്ലുന്ന മട്ടിലൊന്നു നോക്കിയിട്ട് ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. സൗമ്യേച്ചിക്ക് ബോധം വീണതോ പോലീസ് പിടിക്കുമോ എന്ന പേടിയോ ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു എനിക്കപ്പോൾ പ്രശ്നം. ആരതിചേച്ചിയുടെ ആ വാക്കുകൾ ഏൽപ്പിച്ച മുറിവ് ആയിരുന്നു. അതെന്നെ വല്ലാതെ തളർത്തിയപോലെ….

അന്ന് ആരുവിളിച്ചിട്ടും ഞാൻ എണീറ്റില്ല. ഫോൺ എടുത്തില്ല…ആരൊക്കെയോ ഫോണിൽ വിളിച്ചു… നോക്കിയത് പോലുമില്ല. ശല്യം കൂടിയപ്പോ സൈലന്റ് ആക്കിയിട്ട് കിടന്നു. അറിയാതെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതോടൊപ്പം ഒരു പാപബോധം എന്നെ അലട്ടിത്തുടങ്ങി. ചെയ്തത് മൊത്തം തെറ്റായിരുന്നു എന്നൊരു തോന്നൽ…. ചേച്ചിയോടും സൗമ്യേച്ചിയോടുമൊക്കെ ചെയ്തത് പൊറുക്കാനാവാത്ത തെറ്റ്…. അതോടെ ശിവേട്ടനെ സംബന്ധിച്ച രഹസ്യം ഞാൻ അതിന്റെ ശിക്ഷ പോലെ മനസ്സിലിട്ടു സ്വയം ഉരുകിത്തുടങ്ങി. ആരോടും പറയാത്തത് പേടികൊണ്ടു കൂടിയാണെന്നത് മറ്റൊരു സത്യം. കൈച്ചിട്ടു ഇറക്കാനും വയ്യ മധുരിച്ചിട്ട് തുപ്പനും വയ്യ എന്ന അവസ്ഥ. നേരെചൊവ്വെ ഉറക്കം പോലും നഷ്ടപ്പെട്ടു.

ഒന്നു രണ്ടു തവണ പൊലീസുകാർ മറ്റവന്റെ പേരിൽ അന്വേഷിച്ചു വന്നതോടെ പേടി കൂടി. അതിലൊന്നും എന്റെ പേരിലായിരുന്നു… ശിവേട്ടനെതിരെ തെളിവും…അതോടെ ഒട്ടൊക്കെ ഒതുങ്ങിയെങ്കിലും എനിക്കെന്തോ ഒരു പേടി. രഹസ്യം പുറത്തറിയാതിരിക്കാൻ അല്ല സൗമ്യേച്ചി പ്രശ്നം അറിഞ്ഞു പുള്ളി എന്നെ ഉറക്കത്തിൽ തട്ടിക്കളയുമോ എന്നതായിരുന്നു എന്റെ പേടി. കോളേജിൽ എത്തുമ്പോൾ മറക്കുന്ന ഓർമകൾ വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ വീണ്ടും തികട്ടിവരും…..തലേന്ന് വരെ സഹനടൻ ആയിരുന്നവൻ ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് വില്ലൻ ആയപ്പോൾ ഉള്ള സമാധാനം മൊത്തം പോയി….

പക്ഷേ കഥയിലെ മെയിൻ വില്ലൻ അണിയറയിൽ പ്ലാനിംഗ് തുടങ്ങിയതെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു എന്നത് മറ്റൊരു സത്യം…..പിറ്റേന്ന് ആരതിചേച്ചിയോ അച്ചുവോ രാവിലെ വന്നില്ല…ഞാനവരെ നോക്കിയതുമില്ല…നേരെ കോളേജിലേക്ക് വിട്ടു….അതൊരു പുതിയ തുടക്കമായിരുന്നു…പ്രണയത്തിന്റെ…തമാശകളുടെ…..ചതിയുടെ…. രാഷ്ട്രീയ കള്ളക്കളികളുടെ തുടക്കം…..

ഏവരുടെയും അഭിപ്രായങ്ങളും വിമർശനങ്ങളും പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടും താമസിച്ചതിന് ഒരിക്കൽക്കൂടി ക്ഷമ ചോദിച്ചുകൊണ്ടും

ഹൃദയപൂർവ്വം

നിങ്ങളുടെ

ജോ