നവവധു 12 [JO] 793

ശിവേട്ടാ…പൊളിക്കാം….എന്റെ വാക്കുകൾക്ക് പെട്ടന്നൊരു ബലം വന്നു. മുഖത്തൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണീർ പുറംകൈ കൊണ്ടു തുടച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ശിവേട്ടനെ നോക്കി. എന്തോ അതിൽക്കൂടുതൽ കാത്തിരിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല.

ശിവേട്ടൻ എന്നെ അമ്പരപ്പോടെ നോക്കി. എനിക്കെന്തോ അതൊരു അപമാനം പോലെയാണ് തോന്നിയത്. ആ ദേഷ്യം കാലുകളിലേക്ക് ആവാഹിച്ച് ഞാനാ വാതിലിൽ ആഞ്ഞു തൊഴിച്ചു. വീട് അടിമുടി ഒന്നു കുലുങ്ങിയോ???ആവോ…എന്തായാലും കതകിന് യാതൊരു മാറ്റവുമില്ല. ഈട്ടിത്തടിയുടെ വാതിലാണ്. ആനപിടിച്ചാലും ങേഹേ…!!!

പക്ഷേ ആ തൊഴിക്ക് പ്രതികരണമുണ്ടായി. അകത്ത് ഓടമ്പൽ മാറുന്നത് ഞങ്ങള് കേട്ടു. കേട്ടപാതി കേൾക്കാത്ത പാതി ഞാൻ മുറിക്കകത്തേക്ക് ഇരച്ചുകയറി. ഇത്രേം നേരം തീ തീറ്റിച്ചതിന് തലേന്നത്തെതുപോലെ ഒരണ്ണം കൊടുക്കാനായാണ് കേറിയതെങ്കിലും അകത്തു കണ്ട കാഴ്ച്ച എന്റെ സർവനാഡികളും മരവിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു. അകത്തുള്ള രൂപം ചേച്ചി തന്നെയെന്നുറപ്പിക്കാൻ എനിക്കൊരു നിമിഷമെടുത്തു.

കട്ടിലിൽ മുടിയൊക്കെ പറത്തി, കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു കണ്ണുകൾ വീങ്ങിയ ഒരു രൂപം!!! പക്ഷേ അതിനേക്കാൾ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചത് മറ്റൊന്നായിരുന്നു. ചേച്ചിയുടെ ഇടത്തേ കവിള് നീരുവെച്ചു തൂങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഏതോ അന്യഗ്രഹജീവിയെപ്പോലാണ് ഇപ്പോളാ മുഖം!!!

എന്റെ പിന്നാലെ ഓടിയെത്തിയ എല്ലാരും ആ രൂപം കണ്ടു നടുങ്ങി നിന്നു. ആർക്കും ഒന്നും മിണ്ടാനായില്ല. ചേച്ചിയാണെങ്കി ഒരു ഭാവവുമില്ലാതെ ഒരുമാതിരി പഴേസിനിമയിൽ കെട്യോൻ ചത്ത ചേച്ചിമാരുടെ സ്റ്റൈലിൽ ഇരിക്കുന്നു. ആ രൂപം എന്നെ ഉലച്ചത് ചില്ലറയൊന്നുമല്ല.

പെട്ടന്ന്…

എന്റെ പെണ്ണേ…എന്നാ കോലമാടി ഇത് ??? എന്നും പറഞ്ഞോണ്ട് സീതേച്ചി ഒറ്റക്കരച്ചിൽ. പെട്ടെന്നുണ്ടായ കരച്ചിൽ ആയിരുന്നതിനാലും ചേച്ചിയുടെ രൂപം കണ്ടുള്ള ഞെട്ടലിൽ ആയിരുന്നതിനാലും എല്ലാരും കുടുങ്ങിപ്പോയി എന്നതാണ് സത്യം. ഞാനും!!

പെട്ടെന്നാണ് എല്ലാരും എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കിയത്. ഞാനേതാണ്ട് പീഡിപ്പിച്ച മട്ടിലുള്ള നോട്ടം!!!

എന്നതാടാ ഇത്??? അച്ചു എന്റെ നേരെ ഒരു ചാട്ടം.