നവവധു 12 [JO] 797

എനിക് മറുപടിയില്ലായിരുന്നു. എന്റെ കണ്ണുകൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞു. ചേച്ചി സഹിക്കുന്ന വേദന ഓർത്താണോ അടിച്ചതിലുള്ള കുറ്റബോധം കൊണ്ടാണോ എന്നൊന്നുമറിയില്ല. പക്ഷേ… എന്തോ….എനിക്ക് സാഹിക്കാനാവുന്നില്ല. കരളിൽ ഒരു കത്തി കയറിയപോലെ.

നീയല്ലേടാ തല്ലിയത്??? അച്ചു വീണ്ടുംഎന്റെ നേരെ ചാടി. തലതാഴ്ത്തി നിന്നു ഞാൻ ആ കുറ്റം ശിരസാവഹിച്ചു.

പെട്ടന്നാണ് ചേച്ചിയെന്തോ പറഞ്ഞത്. മുഖം നീരുവെച്ചിരിക്കുന്നത് കൊണ്ടാവണം പറഞ്ഞത് അവ്യക്തമായിരുന്നു. ഏതോ പ്രാകൃത ഭാഷപോലെ.

അവനെയൊന്നും പറേണ്ട….കമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ്അവ്യക്തമായി ചേച്ചി വീണ്ടും പറഞ്ഞു.

എനിക്ക് കരച്ചിൽപൊട്ടി. ഞാൻ നേരെ ചേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക്‌ ചെന്നു. സെന്റി ആണെന്ന് കണ്ടതിനാലാവണം എല്ലാരും പതിയെ രംഗം ക്ലിനാക്കി. പക്ഷേ അത്രേം നേരം തീ തീറ്റിച്ചതിന് സീതെച്ചിയുടെ വക ഒരടിയും ചേച്ചിക്ക് കിട്ടി.
ചേച്ചിയുടെ അടുത്തെത്തിയെങ്കിലും കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് എനിക്കൊന്നും പറയാനായില്ല. ഞാൻ വെറുതെ ചേച്ചിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിനിന്നു. വാക്കുകൾ പുറത്തേക്ക് വരാൻ മടിക്കുന്നപോലെ. ചേച്ചിയും എന്നെ നോക്കിയില്ല. മറ്റേതോ ലോകത്താണ്. വെറുതെ ഭിത്തിയിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്നു.

ചേച്ച്യെ….നീണ്ട നിശബ്ദതയ്ക്ക് ഞാൻതന്നെ വിരാമമിട്ടു.

മറുപടിയില്ല. ഒരു നോട്ടം പോലുമില്ല.

എന്നോട് ദേഷ്യല്ലേ….പൊറുക്കണം ന്നോട്‌….ആ വന്ന കലിയിൽ പറ്റിപ്പോയതാ…സോറി….അത്രേം പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഞാൻ വിങ്ങിപ്പൊട്ടിപ്പോയി. അത്രത്തോളമുണ്ടായിരുന്നു മനസ്സിൽ.

ചേച്ചി പെട്ടന്നെന്റെ നേർക്ക് നോക്കി. എന്നിട്ടെന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഒറ്റക്കരച്ചിൽ…കൂട്ടത്തിൽ അവ്യക്തമായ ഓരോ ഡയലോഗുകളും…എങ്ങിയെങ്ങിയുള്ള ആ കരച്ചിലിനിടയിൽ പകുതിയും എനിക്ക് തിരിഞ്ഞില്ല. എങ്കിലും ഞങ്ങള് പരസ്പരം ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

നീണ്ട കരച്ചിലിനോടുവിൽ ഞാൻ ചേച്ചിയിൽ നിന്നകന്നു. ഒരു ദുരന്തം കരഞ്ഞുതീർത്ത ഭാവമായിരുന്നു ഞങ്ങൾക്കപ്പോൾ.