നവവധു 15 [JO] 806

അവരങ്ങനെ പറഞ്ഞോണ്ടാ….ഞാനൊന്നും ചോദിച്ചില്ലങ്കിലും മറുപടി വന്നു.

ഞാൻ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. പകരം ഒന്നുകൂടി ചേർത്തുപിടിച്ചു മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.

മുറിയിലെത്തി ആ കട്ടിലിലേക്ക് ഞാൻ ചേച്ചിയെ ഇരുത്തി. എന്നിട്ട് ഞാനും ചേർന്നിരുന്നു. ചേച്ചി അപ്പോഴും എന്റെ തോളിൽ ചാരിക്കിടക്കുകയാണ്. കുറച്ചുസമയം ഞാനങ്ങനെ ഇരുന്നുകൊടുത്തു.

ചേച്ചിപ്പെണ്ണെ….

ഉം…. മുഖം ഉയർത്താതെ വിളികേട്ടു.

ഞാനിപ്പോ വരാവേ….

എവിടെപ്പോവാ…. ചേച്ചി പെട്ടെന്ന് മുഖമുയർത്തി എന്റെ നേർക്ക് നോക്കി.

അച്ഛന്റെ അടുത്തൊന്നു പോയിട്ട് വരാമെന്നേ….

ഞാനും വരും… ചേച്ചി കൊച്ചുകുട്ടികളെപ്പോലെ ചാടിയെണീറ്റു.

എന്നിട്ട് വേണം അവരോട് വഴക്ക് കൂടാൻ….

ചേച്ചി പെട്ടെന്ന് മൂഡൊഫായി. കൊച്ചുകുട്ടികൾ പിണങ്ങുംപോലെ കട്ടിലിലേക്ക് ഇരുന്നു. മുഖം ഇപ്പൊ കരയും എന്നപോലെ. എനിക്കാകെ ഒന്നുംമേലാ എന്ന അവസ്ഥ. പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്ന ഭാവമാറ്റം കുറച്ചൊന്നുമല്ല കുഴപ്പിക്കുന്നത്. അടുത്ത നിമിഷം എന്ത് സംഭവിക്കും എന്നത് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലുമാവാത്ത അവസ്ഥ.

ഛേ… അപ്പോഴേക്കും പിണങ്ങിയോ എന്റെ ചേച്ചിക്കുട്ടി…??? ഞാൻ ചേച്ചിയെ വീണ്ടും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

വേണ്ട പിടിക്കണ്ട… വിട്…. പൊക്കോ…. പോ ഇവിടുന്ന്…. ചേച്ചി കുതറിമാറിയിട്ട് എന്നെ തള്ളി എണീപ്പിക്കാൻ നോക്കി. കൊച്ചുകുട്ടികൾ പിണങ്ങുംപോലെ.