നവവധു 16 [JO] 857

ആ ചോദ്യം എന്നെ വല്ലാതെഒന്നുലച്ചു. അതിലേറെ ഞെട്ടിച്ചു. എന്നിലുണ്ടായ ഓരോ മാറ്റവും റോസിന് മനസ്സിലായിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ മറ്റാര് ശ്രദ്ധിക്കുന്നതിനെക്കാൾ അവളെന്നെ ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നു…..!!! പക്ഷേ ആ സമയം അതിനെക്കാളേറെ അവളെ ഒഴിവാക്കാനുള്ള ഒരു മാർഗമാണ് ഞാൻ തിരഞ്ഞത്.
അത്… അത്… നിന്നെ… അതെന്റെ ഉദ്ദേശം വേറെയായിരുന്നു…
ഞാൻ വിക്കിവിക്കിയാണ് അത് പറഞ്ഞത്. ഒരു കാരണം പറയുന്നതിൽ ഒരൽപ്പം സത്യം കൂടി കലരുമ്പോൾ അതൊരു കയ്പുള്ള അനുഭവം തന്നെയാണല്ലോ.
റോസ് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാത്തപോലെ…. അവിശ്വസനീയതയോടെ അവൾ എന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിന്നു. അവളുടെ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ പറയേണ്ടായിരുന്നു എന്നു തോന്നിയെങ്കിലും ആ ഡയലോഗ് ഏറ്റത്തിൽ മനസ്സ് തുള്ളിച്ചാടുകയായിരുന്നു. എന്തോ ഇപ്പോളെനിക്ക് ചേച്ചിയോട് സഹതാപമല്ല… പ്രേമമാണ്…അസ്ഥിക്ക് പിടിച്ച പ്രേമം…!!!
ജോ… നീ… നീ തമാശ പറയുകയല്ലല്ലോ….???
അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു കടൽ ഇരമ്പിയോ??? അവൾ ഒന്നു വിതുമ്പിയോ???
അല്ല….. എന്റെ ഉത്തരം പെട്ടന്നായിരുന്നു. ആ ഒറ്റ ഡയലോഗിൽ അവൾ വീഴുമെന്ന് എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. അതിലവൾ ഒഴിഞ്ഞുപോകണമെന്ന് എനിക്ക് വാശിയായിരുന്നു.
ഒരു നിമിഷത്തെ നിശബ്ദത… അത് ഒരു യുഗംപോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ആർത്തിരമ്പുന്നകഥകള്‍.കോ0 സമുദ്രം പോലെ അവളുടെ ഉള്ള് നീറുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.
ജോ… ആ വിളി വന്നത് അവളുടെ നെഞ്ചിൽ നിന്നാണെന്നെനിക്ക് തോന്നി. കരള് പിടയുന്ന പോലെ… ഒരുവേള റോസിനെയും ഞാൻ വളരെയധികം സ്നേഹിച്ചിരുന്നോ???
ഞാൻ… ഞാനൊഴിഞ്ഞു പൊക്കോളാം…. നീണ്ട ഇടവേളയ്ക്ക് ശേഷം അവൾ ശബ്‌ദിച്ചു. വാക്കുകൾ ഇടറാതിരിക്കാൻ അവൾ വല്ലാതെ കഷ്ടപ്പെടുന്ന പോലെതോന്നി.
ഉം… ഒന്നു മൂളാൻ മാത്രമേ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞോള്ളു. എന്തോ വാക്കുകൾക്ക് വല്ലാത്തൊരു ഭാരം പോലെ. പുറത്തേക്ക് വരാൻ വാക്കുകൾ മടിക്കുന്നുവോ???..!!
ജോ… ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാ വിഷമമാകുവോ??? വീണ്ടും കുറെ നേരത്തെ നിശബ്ദതക്ക് ശേഷം അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു ആത്മസംയമനം അവളിൽ ഞാൻ കണ്ടു.
എന്താ???
നിനക്ക്… നിനക്ക് ഞാനിപ്പോ എന്നെ തരട്ടെ???
എന്താ??? ആ ചോദ്യം എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല.
അല്ല… നീയെന്നെ ഒത്തിരി മോഹിച്ചതല്ലേ… ഇപ്പോ വേണെങ്കി എടുത്തോ…
ഏ???
എടുത്തോടാ… ഇനി കിട്ടിയെന്നു വരില്ല…