നവവധു 17 [JO] 805

ചാരിയിരുന്ന ചേച്ചി പെട്ടെന്ന് മുഖമുയർത്തി എന്നെ ഒന്ന് കുലുക്കിവിളിച്ചു നിഷ്കളങ്കമായ ഒറ്റചോദ്യം. ഒരുനിമിഷം… ഞാൻ വർത്തമാനകാലത്തെത്തി. ആകെ കിളിപോയ അവസ്ഥയിൽ ഞാൻ ചുറ്റുംനോക്കി. കൈയൊക്കെ എപ്പോ പുറത്തുവന്നു എന്നെനിക്ക് തന്നെ അറിയില്ല. എന്തോ വലിയ തെറ്റ് ചെയ്‌തപോലെ ഞാൻ ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് വിയർത്തുകുളിച്ചു. ഞാൻ ചാടിയെണീറ്റു….. തെറ്റ്… വീണ്ടും… വീണ്ടും ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ മറന്നിരിക്കുന്നു…. ചേച്ചിയെ മറന്നിരിക്കുന്നു…. തെറ്റ്…വീണ്ടും ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു…..!!!

ഞാൻ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു അവരെല്ലാം നിൽക്കുന്നിടത്തേക്ക് നോക്കി. എന്റെ സർവനാഡികളും തളർന്നു എന്നുവേണം പറയാൻ… ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടടുത്ത്… ഒരു കൈപ്പാടകലെ ഞങ്ങളെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന സൗമ്യേച്ചി….!!! ബാക്കിയുള്ളവർ ആരും ഇപ്പോൾ അവിടില്ല….!!!!

എന്റെ ശിരസ്സ് അറിയാതെ കുനിഞ്ഞു. ചേച്ചി നാണംകൊണ്ടു പതിയെ എന്റെ പിന്നിലൊളിക്കുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു.

ഹാ… കല്യാണപ്പെണ്ണിനു ഇത്ര നാണവോന്നും വേണ്ടാട്ടോ…. വേഗം പോയി വണ്ടിയേലിരുന്നോ… വെയില് കൊള്ളണ്ട….ഞങ്ങളിപ്പോ വന്നേക്കാം….