നീലക്കൊടുവേലി 4 [Fire blade] 917

അവർ പറഞ്ഞത് ശരിയാണെന്നു തോന്നിയ സിദ്ധു തലയാട്ടി..

ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ് സിദ്ധു മെല്ലെ പോയി കൈയും വായും കഴുകി വന്നു… നീതു പിടിക്കാമെന്നു പറഞ്ഞെങ്കിലും അവൻ നിരസിച്ചു..ഒറ്റക് പോയി പഠിക്കട്ടെ എന്നായിരുന്നു മറുപടി.

അവൻ മലർന്നു കിടന്നപ്പോൾ ആദ്യം കയ്യിലെ മുറിവ് കെട്ടിയിരുന്ന തുണി അവർ അഴിച്ചുമാറ്റി, അത് പറിച്ചെടുക്കുമ്പോൾ അവൻ ചീറി, പതിയെ സൂക്ഷിച്ച് അവർ രണ്ടുപേരും മരുന്ന് വെച്ച് പുതിയ തുണി കൊണ്ട് കെട്ടി…

തുടയിലെ മുറിവ് അതിലും പ്രയാസമായിരുന്നു… അവർ ഒരുപാട് സമയമെടുത്താണ് അതെല്ലാം ശെരിയാക്കിയത്…

തുടയിടുക്കിനടുത്തു വരെ നീളമുണ്ടായിരുന്ന മുറിവ് മരുന്ന് വെക്കാൻ വേണ്ടി ഷെഡ്‌ഡിയിൽ തന്നെ കിടക്കേണ്ടി വന്നു,ഉടുത്തിരുന്ന മുണ്ട് ഷെഡ്‌ഡിക്കു മുകളിൽ കൂടി ഇട്ടപ്പോൾ ആശ്വാസമായി..ആദ്യത്തെ ചളിപ്പ് അവർ മുറിവിന്റെ തുണി അഴിക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെ മാറി, പിന്നെ വേദനയായി, നിലവിളിയായി, അലർച്ചയായി ….എന്തിനേറെ പറയാൻ വേദന വീണ്ടും ഉച്ചസ്ഥായിലെത്തി എന്ന് സാരം..

അവന്റെ ഓരോ അലർച്ചക്കുമൊപ്പം ലക്ഷ്മിയമ്മയും കണ്ണീർ വാർത്തു, മുറിവ് കാണാൻ കെൽപ്പില്ലാത്തതു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞാണ് അവർ ഇരുന്നിരുന്നത്..

അത്രയും നേരം അവൻ ആഗ്രഹിച്ച രണ്ടുപേർ കൂടെ തൊട്ടുരുമ്മി ഉണ്ടായിട്ടും വേദന ഒരു പൊടിക്ക് പോലും അതൊന്നും ആസ്വദിക്കാൻ അനുവദിച്ചില്ല….

വേസ്റ്റ് തുണികളുമായി കുട്ടികൾ താഴേക്ക് പോയപ്പോൾ ലക്ഷ്മിയമ്മ വേദന കൊണ്ട് ഞെരങ്ങുന്ന സിദ്ധുവിനരികിൽ വന്നിരുന്നു..